Felinoterapia - na czym polega? Jakie są korzyści tej terapii?

Felinoterapia (kototerapia) to rodzaj terapii zajęciowej. Rola terapeuty, a w tym przypadku kota ogranicza się do jego obecności. Towarzystwo kota przynosi relaks, a także daje poczucie bezpieczeństwa, sprawczości oraz odpowiedzialności.

Zwierzęta te sprawiają, że nie czujemy się samotnie, a dzięki temu, że nie ma konieczności wyprowadzania ich na spacer, mogą opiekować się nimi także osoby starsze, chore i niepełnosprawne.

Naukowcy od lat badają wpływ stałych kontaktów z kotem na zdrowie ludzi. Przede wszystkim zwracają uwagę na kocie mruczenie, o którym wiemy, że poprawia gęstość kości oraz sprawia, że złamania szybciej się zrastają. Kontakty z kotem przynosi także ukojenie w różnego rodzaju problemach, zarówno psychicznych, jak i fizycznych.

Felinoterapia w Polsce to dość nowe zjawisko, dużą popularnością zaś cieszy się od lat w USA oraz w państwach Europy Zachodniej.

Kototerapia opiera się na założeniu, że kontakt z tym zwierzęciem poprawia stan zdrowia człowieka, zwiększając jednocześnie jego zdolności poznawcze oraz polisensoryczne.

Terapia ta ma przełamywać różne ograniczenia, rozwijać zdolność okazywania emocji i uczuć, ułatwiać komunikację, a także zmniejszać poczucie samotności. Koty z natury nie narzucają się, przez co rozwijają empatię i wrażliwość u najmłodszych, a dodatkowo uczą cierpliwości i samokontroli, motywują do działania.

Felinoterapia to także świetna zabawa oraz edukacja, wspierana przez kociego terapeutę.

Wyróżnić możemy dwa rodzaje kototerapii:

• Animal Assisted Therapy (AAT);
• Animal Assisted Activities (AAA).

W przypadu terapii AAT zajęcia mają charakter dość poważny i formalny i są od początku do końca zaplanowane, zalecane dla osób ze stwierdzonym autyzmem.

Terapia AAA natomiast to aktywność z udziałem zwierząt, kiedy następuje nawiązywanie więzi z kotem, jest mnóstwo świetnej zabawy połączonej z pielęgnacją zwierzęcia oraz nauką, dzięki czemu pacjent może oderwać się od swoich trosk. Zajęcia te łączone są z biblioterapią, rysowaniem czy muzykoterapią.

Spotkania w ramach felinoterapii zwykle trwają godzinę, przy czym pierwsze jest zazwyczaj krótsze i obejmuje zapoznanie zwierzęcia z pacjentem.

Felinoterapia jest kierowana przede wszystkim do osób niepełnosprawnych, starszych oraz dzieci. Warto z niej skorzystać, jeśli cierpimy z powodu:

• zaburzeń lękowych;
• nadpobudliwości;
• zaburzeń zachowania i emocji;
• autyzmu;
• artretyzmu;
• nieśmiałości i zahamowań społecznych;
• dystrofii mięśniowej;
• uszkodzeń wzroku lub słuchu;
• chorób psychicznych;
• depresji.

Korzyści, jakie daje felinoterapia to m.in.:

• poprawa samopoczucia;
• poprawa koncentracji;
• podwyższenie poczucia bezpieczeństwa;
• zdolność okazywania emocji i uczuć;
• poprawa komunikacji;
• obniżenie poziomu lęki i stresu.

Koci terapeuta, podobnie jak człowiek wykonujący ten zawód, powinien posiadać kilka pożądanych i przydatnych cech, takich jak:

• chęć towarzyszenia człowiekowi;
• cierpliwość;
• dobre zdrowie;
• łagodność.

Nie jest ważna rasa zwierzęcia, ponieważ kocim terapeutą może być zarówno rodowodowy kot, jak i zwykły dachowiec, liczy się przede wszystkim jego charakter.

Warto zwrócić uwagę, aby dobrać kota do osoby, która będzie poddawana terapii, np. dla osoby starszej najlepszy będzie kot spokojny, który lubi głaskanie, w przypadku dzieci zaś bardziej sprawdzi się kot pełen energii, ale również cierpliwości.

W felninoterapii mogą uczestniczyć jedynie koty dorosłe z ukształtowanym charakterem i pełnią dojrzałości emocjonalnej.