Czy kolejność urodzenia ma znaczenie?
Czy liczba naszego rodzeństwa oraz to, którzy z kolei się rodzimy, określa, jacy będziemy w przyszłości? Istnieje wiele pseudonaukowych teorii na ten temat, które każą nam wierzyć, że na podstawie kolejności urodzenia możemy przewidzieć wiele faktów na temat swojego życia: od IQ po kolor włosów naszej drugiej połowy. Jednak według badań nauka rzeczywiście może wysunąć pewne prognozy na ten temat, bazując jedynie na kolejności urodzenia. Są to jednak jedynie prognozy, powszechne tendencje, a nie żelazne zasady.
Inteligencja
W przypadku niektórych rodzajów inteligencji, a przynajmniej tej, która badana jest na testach IQ, pierworodni mają pewną przewagę (około 3 punktów). Pierwszym dzieciom rodzice poświęcają całą uwagę oraz mają wobec nich zwykle wiele wysokich oczekiwań. Jako że pierworodni dorastają, nie mając starszego rodzeństwa, osłuchują się głównie z językiem dorosłych. Oprócz tego później przychodzi im uczyć swoje młodsze rodzeństwo, co jest dla nich szansą przećwiczenia i powtórzenia tego, czego ich nauczono. Niektórzy naukowcy sugerują, że większe znaczenie odgrywa tu jednak rozmiar rodziny, a nie kolejność narodzin.
Kiedy pojawia się drugie, trzecie i kolejne dziecko, rodzice nie mają już tyle czasu na przepytywanie z alfabetu lub tabliczki mnożenia. Jednak później urodzone dzieci mogą lepiej radzić sobie w przypadku innych rodzajów inteligencji.
Osobowość
Zwykle pierworodne dzieci są odpowiedzialne, niechętnie podejmują ryzyko, są perfekcjonistami. Dzieci środkowe najczęściej są urodzonymi mediatorami, a najmłodsze to rodzinne zgrywusy. Dlaczego tak się dzieje?
Ma to duży związek z tym, jak rodzina wygląda, kiedy pojawia się na świecie nowy jej członek. Najstarsze dziecko może cieszyć się całą uwagą rodziców, jednak najprawdopodobniej doświadczy najsurowszych zasad i opieki zanim rodzice zdążą się wyluzować. W ten sposób łatwo o wychowanie przyszłych rozważnych dorosłych.
Środkowe dzieci muszą sprawnie radzić sobie z tym, że nigdy nie będą jedynym dzieckiem rodziców ani hołubionym najmłodszym członkiem rodziny przez długi czas. Stąd bierze się ich odporność na przeciwności losu i umiejętność dostosowywania się do rzeczywistości.
Dzieci, które wychowują się jako najmłodsze w rodzinie, są zwykle dość niezależne dzięki temu, że dorastają z najmniejszą liczbą surowych restrykcji i zasad. To sprawia, że są wystarczająco pewne siebie, aby zwracać na siebie uwagę, a rola „dziecka” sprawia, że nieco więcej uchodzi im na sucho.
Zdrowie
Bycie najmłodszym dzieckiem jest wiązane z większą liczbą wypadków, a bycie najstarszym z wyższym przedmenopauzalnym ryzykiem wystąpienia raka piersi i zagrożeniem nadwagą. Nie ma 100-procentowej jasności, dlaczego właśnie tak prezentują się statystyki (być może chodzi o ilość estrogenu w łonie matki przy kolejnych ciążach albo różny tryb życia w zależności od kolejność urodzenia). Warto pamiętać, że są to statystyki, a nie potwierdzone skutki bycia młodszym lub starszym rodzeństwem.
