Stawianie baniek - tradycyjna metoda leczenia infekcji

Bańki na plecy to metoda leczenia wywodząca się z kręgu tradycyjnej medycyny chińskiej oraz medycyny arabskiej. Do Polski przywędrowały prawdopodobnie w XVI wieku, szybko zyskując wielu zwolenników.

Przez kilka dziesięcioleci niemal zapomniane, teraz wracają do łask. Wydawać by się mogło, że szukać należy ich na głębokiej prowincji czy u zielarzy, prawda jest jednak inna.

Bańki, i to różnego rodzaju, dostępne są w większości aptek. Dzwonię do kilkunastu punktów w różnych miastach, w każdym z nich można je kupić od ręki.

Tradycyjne i najlepiej znane są szklane bańki ogniowe. Dla niewprawionej ręki mogą być kłopotliwe w obsłudze. Aby je postawić, oprócz samych baniek, potrzebujemy spirytusu, wacika, metalowej pałeczki/drucika i źródła ognia.

Wacik nakładamy na drucik, maczamy w spirytusie i podpalamy. Taką płonącą mini pochodnią ogrzewamy bańkę. Ogrzaną bańkę trzeba szybko postawić w chorym miejscu.

Problematyczne jest wyczucie odpowiedniego momentu, zbyt gorąca bańka może poparzyć chorego, jeśli nie nagrzejemy jej dostatecznie, nie wytworzy się próżnia i zabieg się nie uda.

Na szczęście na rynku dostępne są też bańki bezogniowe, w których próżnię wytwarza się, zasysając powietrze przy pomocy specjalnej pompki dołączonej do zestawu.

Stawianie baniek ma zwolenników głównie wśród osób, które stosują niekonwencjonalne metody leczenia, ale także wśród lekarzy. Ci, którzy wierzą w moc baniek, potrafią podać naukowe uzasadnienie ich działania.

Na popularnym portalu dotyczącym mitów medycznych wypowiadają się głównie studenci medycyny. – Postawienie baniek powoduje przekrwienie skóry w tym właśnie miejscu. Następstwem tego będzie zwiększony dopływ krwi, a co za tym idzie - napływ komórek immunologicznych i wzmożone działanie układu odpornościowego. – pisze jeden z nich.

- (Bańki) wytwarzają podciśnienie, które zasysa skórę do wnętrza bańki, tworząc coś w rodzaju dużego bąbla. Powoduje to pęknięcia podskórnych naczyń krwionośnych i wydostanie się poza nie niewielkiej ilości krwi. Organizm traktuje ją jako ciało obce i automatycznie włącza mechanizm obronny, pobudzając produkcję dużej ilości ciał odpornościowych do zwalczania „intruza”. Napotykając jednak własną krew, całą siłę kieruje przeciwko powstającej lub już rozwiniętej infekcji. Tym sposobem, nasz organizm sam dla siebie wytwarza coś w rodzaju szczepionki. – przekonuje na swoim blogu zwolenniczka tej niekonwencjonalnej metody Agnieszka Maciąg.

Przeciwnicy baniek, w tym lekarze, twierdzą, że ta metoda nie ma prawa działać. Bańki, poprzez zasysanie skóry i tkanek podskórnych, tworzą na skórze wybroczyny, a to nic innego jak siniaki.

Przeciwnicy tej metody radzą, aby zamiast baniek zafundować choremu kilka siniaków czy tzw. malinek, działanie ich zdaniem będzie podobne, a efekt ten sam, czyli żaden.

- Proszę was, nie mylcie dowodów naukowych z domniemanymi mechanizmami patofizjologicznymi. Na tej samej zasadzie leczniczo będzie działać np. przemoc domowa, bo przecież bicie powoduje urazy, które wyzwalają cytokiny pro-zapalne i inne mediatory zapalenia z uszkodzonych tkanek np. IL-6, co też podkręca układ immunologiczny - a może nie? Jak dotąd dowiedziono jedynie, że stawianie baniek może pomagać w półpaścu, ale nie w zapaleniu oskrzeli czy płuc. – pisze na jednym z portali dr nauk medycznych Ernest Piotr Kuchar.

W świetle powyższych za i przeciw decyzję należy pozostawić samym zainteresowanym. Z jednej strony brak jest naukowych dowodów na działanie baniek, z drugiej strony pewnie każdy z nas zna kogoś, kto twierdzi, że bańki mu pomogły.

Co ważne, nie ma powikłań po stawianiu baniek, poza wybroczynami oczywiście. Stawianie baniek jest ekologiczne i ekonomiczne (zestaw wielokrotnego użytku, który stosować można u wielu pacjentów, to koszt kilkudziesięciu złotych).

• Kaszel - kiedy iść do lekarza?
• Dlaczego odpowiednie dawkowanie leków jest takie ważne?
• Kiedy dziecko nie chce przyjmować leków...
• Jak opiekować się chorym dzieckiem, aby samemu nie zachorować?

Stawianie baniek traktowane jest jak metoda walki m.in. z chorobami dróg oddechowych. Zaleca się stawiać je przede wszystkim dzieciom (powyżej pierwszego roku życia) i młodzieży.

W przypadku infekcji dróg oddechowych bańki stawia się na plecach i po bokach ciała chorego – nigdy na kręgosłupie - na natłuszczoną skórę.

Pacjenta, któremu postawiono bańki, przykrywamy kocem na 10-15 minut, po zabiegu postawienia baniek chory powinien pozostać w łóżku przynajmniej kilka dni.

Baniek nie należy stawiać osobom starszym (po 80. roku życia), pacjentom onkologicznym i kobietom w ciąży.

Przeciwwskazaniem są także choroby układu krążenia – zła krzepliwość krwi, anemia, choroby serca, a także alergie skórne, inne choroby skóry i odwodnienie organizmu.

Przed postawianiem baniek najlepiej skonsultować się z lekarzem, który osądzi, czy zabieg ten nie zaszkodzi pacjentowi. Sama wizyta i tak jest przecież wskazana w wypadku infekcji dróg oddechowych.

W wielu wypadkach nie obędzie się bez bardziej konwencjonalnych metod leczenia, w tym podania leków na zdiagnozowane przez lekarza schorzenie.