10 największych błędów wychowawczych, którymi krzywdzisz swoje dziecko

Kłamstwo ma krótkie nogi, a gdy wychodzi na jaw, w jednej chwili burzy zaufanie, które dotąd budowaliśmy. Chcesz przekonać dziecko do zjedzenia obiadu albo do pójścia do szkoły i używasz w tym celu pozornie niewinnego kłamstwa? To może odwrócić się przeciwko tobie.

Pewna mama opowiada na forum parenting.pl, że jej córeczka nie lubiła zostawać u swojej niani. Kiedy mama z córką podjechały pod dom opiekunki, dziewczynka nie chciała wejść do jej domu. Aby ją przekonać, kobieta powiedziała, że w budynku obok jest świetlica prowadzona przez jaskiniowca – postać z bajki, której dziewczynka bardzo się bała. Matka dała dziecku wybór: albo pójdziesz do niani, albo do świetlicy. Dziewczynka bez wahania wybrała nianię, jednak teraz, kiedy mama chce już posłać córkę do przedszkola, dziecko panicznie boi się tam pójść, przekonane, że zajęcia będą prowadzone przez przerażającego jaskiniowca. I jak teraz wytłumaczyć dziecku, że nie ma powodu do obaw?

O pewnych sprawach trudno rozmawiać z dzieckiem. Ale czy to, że mu o czymś nie powiemy, sprawi, że przestanie się ono tym interesować? Jest wiele tematów, określanych w społeczeństwie jako "tabu". Są to głównie kwestie związane z intymnością, do opisu których brakuje nam często takiego słownictwa, które można by było przedstawić dziecku.

Postarajmy się jednak zaspokajać ciekawość malucha. Jeżeli my tego nie zrobimy, może zrobić to jego otoczenie i to w wulgarny sposób, a tego chyba nie chcemy.

Chwilowo możemy spodziewać się sukcesu, a właściwie spokoju. Jeżeli jesteśmy w centrum handlowym i nasze dziecko wywiera na nas presję zakupu jakiejś zabawki, a my mu ulegamy i ją kupujemy, możemy się spodziewać, że nie zrobimy już spokojnie zakupów w przyszłości.

Przede wszystkim budujemy w dziecku poczucie, że jeżeli tylko mocno się uprze, to może mieć to, co chce. Poza tym maluch nauczy się, że za konkretne zachowanie otrzymuje nagrodę i nie będzie miał już sam z siebie motywacji, by być grzecznym.

Skoro zabraniasz podjadać dziecku przed obiadem, to dlaczego sam to robisz? Jeżeli twoja pociecha przyłapie cię na tym, że robisz rzeczy, które w domu przyjęte są za złe zachowanie, twój autorytet zostanie zachwiany.

Są oczywiście sprawy, które, choć zabrania się ich dziecku, to przysługują dorosłemu, ale postaraj się jasno rozgraniczyć te kwestie. Jeżeli ustalacie w domu jakieś zasady: jemy tylko w kuchni czy nie przeklinamy, powinny one obowiązywać zarówno dzieci, jak i rodziców.

„Bądź grzeczna, bo przyjdzie zły pan i cię zabierze” - ilu rodzicom zdarzało się tak mówić do swojego dziecka? Tego typu tekst nie tylko je wystraszy (a chyba nie o to nam chodzi, by się bało), ale także pokaże, że kara za złe zachowanie odbędzie się za jakiś czas. Psycholodzy dziecięcy przekonują, że zarówno wzmocnienia negatywne jak i pozytywne, powinniśmy stosować od razu. Dzięki temu dziecko nie będzie zdezorientowane i od razu uświadomi sobie, co je czeka za konkretne zachowanie.

Krzyczenie to jeden z najczęstszych błędów popełnianych przez rodziców. Kiedy prośby nie przynoszą rezultatów, tracimy nad sobą kontrolę i zaczynamy krzyczeć. Z jeden strony jest to zrozumiałe, w końcu czasem nie mamy już cierpliwości do swojego dziecka, ale czy nie jest trochę tak, że tym samym wykorzystujemy swoją przeważającą pozycję? Czy tak samo krzyczelibyśmy na partnera czy kolegę z pracy? Poza tym krzyk jest mało skuteczną metodą wychowawczą – mimo iż osiągniemy chwilowy spokój, to dziecko ulegnie nam ze strachu, a nie dlatego, że coś zrozumiało.

Każdy rodzic pragnie, by jego dziecko osiągnęło w życiu sukces. Ale czy myślisz, że ciągle porównywanie z innymi dziećmi i wywieranie presji bycia najlepszym, to skuteczna metoda wychowawcza? Oczywiście, musimy wyrobić w dziecku poczucie obowiązku, umiejętność określenia celi i dążenie do nich, ale nie chorą ambicję, która będzie je wypalać.

Nikt nie lubi, kiedy coś mu się obiecuje, a potem nie dotrzymuje słowa. Jeżeli przyrzekasz dziecku, że w weekend zabierzesz je do kina – postaraj się to zrobić. Takie drobne sprawy dają dziecku poczucie bezpieczeństwa i utwierdzają w przekonaniu, że można ci ufać. Pamiętaj, że to, co może nie przejąć osoby dorosłej, często rani uczucia dziecka. Dlatego zanim coś obiecasz, zastanów się, czy będziesz mógł dotrzymać danego słowa.

Wykonywanie za dziecko jego obowiązków czy zastępowanie go w czynnościach, które mu nie do końca wychodzą, kształtuje w nim bezradność i poczucie, że zawsze ktoś coś zrobi za niego lepiej. Dziecko może mieć poczucie, że nikt go nie docenia, że nie potrafi nic dobrze wykonać i lepiej, aby nie podejmowało poważnych inicjatyw. Dlatego wymagaj, ale też pomagaj. Jeżeli twoja pociecha robi coś źle, wytłumacz mu na czym polega błąd i wspólnie spróbujcie go naprawić. Ale interweniuj tylko wtedy, gdy jest to potrzebne, w przeciwnym razie w dziecku wytworzy się przeświadczenie, że jest od ciebie uzależnione.

Przypomnij sobie jak to było, kiedy byłeś dzieckiem. Co najbardziej cię pasjonowało, a co budziło twój lęk lub sprzeciw? Zawsze, kiedy zastanawiasz się, czy zgodzić się na coś, czy też zabronić swojemu dziecku, zastanów się, jak ty czułbyś się w jego sytuacji. Dzieci nie tylko wszystkiego się od nas uczą, ale także dają nam cenną lekcję. Przede wszystkim pozwalają nam przypomnieć sobie, jak to jest, kiedy jeszcze nie znamy dobrodziejstw tego świata i chłoniemy wszystko co nowe. Ograniczanie spontaniczności czy przerywanie bądź zakazywanie dziecku pewnych rzeczy, wytwarza w nim bierną postawę, obojętność i przekonanie, że jego zainteresowania są nieistotne i rodzic nie liczy się z jego potrzebami.