Skurcze parte
Parcie podczas porodu jest bolesne, ale konieczne, by dziecko mogło wyjść na świat. Poród jest w życiu kobiety jednym z najważniejszych, ale i najtrudniejszych momentów. Może być odbierany jako naprawdę piękna chwila, ale także jako coś przerażającego i bolesnego. Nastawienie kobiety jest bardzo ważne, a wiedza na temat przebiegu porodu pozwala oswoić się ze strachem, by móc lepiej sobie radzić w jego trakcie.
Skurcze parte
Jak przebiega poród?
Przebieg porodu można podzielić na trzy okresy– okres rozwierania (przygotowanie kanału rodnego do akcji porodowej), wydalania płodu (podczas którego następują skurcze parte) i okres łożyskowy (w którym na zewnątrz wydostaje się łożysko).
Okres wydalania płodu, podczas którego dziecko wydostaje się na świat, trwa u pierwiastek (kobiet, które rodzą pierwszy raz) około 45 minut, a u wieloródek nawet 15 minut. Określa on czas od wystąpienia zupełnego rozwarcia szyjki macicy do urodzenia dziecka. Ostatnią jego część stanowi okres parcia, w którym aktywny udział bierze kobieta. Mięśnie gładkie trzonu macicy kurczą się, jednak bez pomocy mięśni zależnych od woli rodzącej nie są w stanie przesunąć dziecka na zewnątrz. Jednym słowem, kobieta musi dokonać wysiłku porodowego i wspomóc pracę macicy mięśniami tułowia oraz mięśniami defekacyjnymi.
Co należy robic podczas parcia?
Być może oburzy to niektóre przyszłe mamy, ale pod pewnymi względami urodzenie dziecka ma podobny mechanizm, co załatwianie się. Ma to jednak pewne dobre strony – pierworódki, które przecież nigdy nie rodziły, nie wiedzą, jakich mięśni należy używać podczas parcia porodowego. Położne często im wtedy tłumaczą: „Przyj tak, jakbyś miała się załatwić lub się wysikać”. Podczas skurczów porodowych kobieta musi uruchomić tłocznię brzuszną, zupełnie jak to dzieje się podczas prób załatwienia się przy zaparciu. Dlatego właśnie defekacja lub oddanie moczu zdarzają się dość często podczas porodu. Aby tego uniknąć, personel zaleca np. wcześniejsze wykonanie lewatywy.
Na początku okresu parcia może być ono wywołane siłą woli, jednak gdy główka dziecka zejdzie dostatecznie nisko w kanale rodnym, parcie staje się odruchowe – nie można go powstrzymać. Trzeba wiedzieć, że zbyt wczesne parcie, które często zdarza się wieloródkom, jest nieskuteczne, a może być nawet szkodliwe – wydłuża poród, męczy rodzącą niepotrzebnie, czasami kończy się pęknięciem szyjki macicy. Należy zdać się na pielęgniarkę położną, która oceni rozwój sytuacji i wskaże czas odpowiedni do rozpoczęcia parcia. Poza tym kobieta powinna rozpoczynać aktywne parcie na szczycie skurczu mięśni macicy. Dzięki temu wydalanie dzidziusia jest bardziej efektywne. Większość rodzących instynktownie wyczuwa właściwy moment na rozpoczęcie swojego wysiłku porodowego. Dzięki temu namęczą się mniej niż kobiety prące w nieodpowiednim momencie, a ich poród będzie trwał krócej.
Oddychanie przy parciach
Na początku skurczu rodząca powinna wykonać głęboki wdech, zaś na szczycie skurczu – wstrzymać oddech, zamknąć usta, przygiąć głowę do klatki piersiowej i zacząć przeć (po raz kolejny widać, jak bardzo jest to podobne do załatwiania się podczas zaparcia). Takie postępowanie pozwala zebrać więcej sił na aktywne parcie. Krzyk to jakby marnowanie tych sił, więc wcale nie ułatwia sprawy.
Kobieta może przyjmować różne pozycje podczas okresu parcia – może leżeć na wznak, na lewym boku (prawa noga jest wtedy podtrzymywana lub podparta), stać, kucać, klęczeć, być w pozycji kolankowo-łokciowej. Pozycja leżąca jest preferowana przez lekarzy ze względu na dobrą możliwość interwencji w razie konieczności. Przez niektóre kobiety odbierana jest jako wygodna i rozluźniająca, inne mogą czuć się w niej niepewnie. Pozycja stojąca daje możliwość wykorzystywania sił ciążenia i przyspieszenia wydostania się dziecka na zewnątrz. Dzięki siłom rozciągającym krocze możliwe jest w niej częstsze uniknięcie nacinania krocza. Niestety, nie jest zbyt wygodna ani dla rodzącej, ani dla położnej.
Podczas okresu parcia kobieta musi brać czynny udział wakcji porodowej. Wymaga to od niej koncentracji i dużo wysiłku, a także poddania się poleceniom położnej. Brak współpracy lub niewłaściwe wykonywanie poleceń bardzo utrudniają akcję porodową i mogą ją uczynić nawet nieskuteczną. Z pewnością zważywszy na ogrom wysiłku, któremu musi podołać rodząca, dobra kondycja jest ważna, dlatego warto być aktywną także podczas ciąży.
Źródła
- Iwanowicz-Paulus G. (red.), Prowadzenie porodu, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011, ISBN 978-83-200-4081-4
- Lindemann O., Ortemberg A., Ciąża i poród naturalny, Bellona, Warszawa 2008, ISBN 978-83-11-10962-9
- Kaleta M. (red.), Podstawy położnictwa. Najważniejsze zagadnienia, Urban & Partner, Wrocław 2011, ISBN 978-83-7609-254-6
- Hanretty K. P. Położnictwo, Urban & Partner, Wrocław 2006, ISBN 83-89581-34-5
