Rodzicu! Pozwól dziecku biegać boso!

Budowa dziecięcej stopy znacząco różni się od stopy osoby dorosłej. Na początku nie zawiera kości, a jedynie chrząstki, które dopiero po kilku latach kostnieją.

Dziecko, zanim postawi pierwsze kroki, solidnie się do tego przygotowuje. W pierwszym roku życia doskonali więc umiejętności kopania, odpychania się od podłoża, obracania, siadania, stania. Nie bez znaczenia jest tu kolejność zdobywania nowych umiejętności ruchowych.

By dziecko zaczęło chodzić, układ kostno-mięśniowy małego człowieka musi być do tego przygotowany. Stopy muszą wyćwiczyć równowagę, kontrolując przy tym napięcie mięśniowe.

Stopa małego dziecka jest płaska, dopiero w czwartym roku życia po jej wewnętrznej stronie zaczynają zaznaczać się charakterystyczne wklęśnięcia.

1. Zalety chodzenia boso

Gdy dziecko poznaje świat, robi to wszystkimi zmysłami. Równie ciekawą przygodą wydaje się być chodzenie na boso. Lato to idealny czas na to, by maluch mógł swobodnie dotknąć podłoża gołą nóżką. A dlaczego warto mu na to pozwolić?

Chodząc boso, dziecko uczy się amortyzować wstrząsy i obciążenia (zdecydowanie lepiej je wówczas odczuwa). Może przy tym poznać fakturę powierzchni, chodząc po trawie, kamieniach, piasku, asfalcie. Uczy się, że po nierównym podłożu należy chodzić ostrożniej. Staje się przy tym uważniejsze.

Chodzenie na boso jest czymś naturalnym. Ludzie pierwotni nie znali obuwia. Gdy nie mamy na nogach butów, stąpamy delikatniej i swobodniej. To odciąża stawy, a przy tym jest doskonałym ćwiczeniem dla stóp.

Latem warto pozwolić dziecku boso z jeszcze jednego powodu. Jest to bowiem bardzo dobry sposób na wzmocnienie odporności. Organizm hartuje się, bo temperatura powierzchni, po której biega dziecko, jest zmienna, do czego w trybie nagłym przystosować się musi układ krwionośny. A to świetny sprawdzian przed okresem jesienno-zimowym.

2. Bezpieczne harcowanie boso

Najczęściej rodzice pozwalają biegać dziecku boso po plaży. Warto jednak ściągnąć buty dziecku również na trawie lub na podwórku. - Chodzenie boso to frajda – mówi Ewa, mama dwuletniego Janka. I dodaje: - Pamiętam jak biegałam bez butów u babci na wsi, dlatego też pozwalam chodzić boso mojemu synowi. Oczywiście wszystko w granicach rozsądku. Często biega na bosaka po trawie, na placu zabaw, czasem nawet przed blokiem. Na szczęście jest ostrożnym dzieckiem i stąpa tam, gdzie powinien.

Najlepiej jest pozwolić dziecku chodzić boso w takich miejscach, w których nie spodziewamy znaleźć się odłamków szkła lub innego rodzaju niebezpiecznych przedmiotów. Może to być prywatne podwórko, ogrodzony plac zabaw, a nawet chodnik, jeśli widzimy, że jest on zadbany i nie stwarza zagrożenia. – Dobrze jest pozwolić dziecku na samodzielne podejmowanie decyzji – wskazuje Ewa. - Janek nieraz chodził boso po asfalcie, niemniej wcześniej informowałam go, że musi uważać. Gdy go coś ukłuło, np. kamyczek, sam prosił o założenie butów – podpowiada mama dwulatka.

3. Czy chodzenie boso ma wady?

Dość kontrowersyjne wydaje się być pozwolenie dziecku chodzić boso w sklepach lub w placówkach medycznych. W miejscach, w których przebywa większa liczba ludzi łatwo o zranienie gołej stopy, poprzez jej nieświadome nadepnięcie. Dziecko może również skaleczyć się czy też mocno uderzyć (np. o wózek sklepowy, półkę, próg, drzwi).

Boso dziecko nie powinno chodzić po lesie. Zagrożeniem są nie tylko wystające korzenie drzew, ale też specyficzne podłoże.

Warto zaznaczyć, że niektóre dzieci nie tolerują stąpania po podłożu gołą stopą. Może to być jeden z objawów zaburzeń integracji sensorycznej.

Chodzenie boso daje możliwość poznawania świata i jest przy tym odpowiednie dla dziecka w każdym wieku. To symbol beztroski i świetnej zabawy.