Metoda kangura
Każdy rodzic z niecierpliwością oczekuje narodzin własnego dziecka. Im bliżej terminu porodu, tym silniejsze pragnienie ujrzenia i przytulania małego szkraba. Czasami zdarza się jednak tak, że dziecko rodzi się za wcześnie. Rodzice wpadają w popłoch nieprzygotowani do takiej sytuacji. Nie wiedzą, jak odnaleźć się w nowych okolicznościach, których w ogóle nie brali pod uwagę. Boją się, że nie poradzą sobie z opieką nad wcześniakiem. Metoda kangura to dość kontrowersyjny sposób na nawiązanie pozytywnego kontaktu między rodzicami a noworodkiem, który urodził się przed planowanym terminem porodu. Metoda kangura sprzyja także rozpoczęciu karmienia piersią maluszka, jak również przyspiesza rozwój wcześniaka.
1. Na czym polega metoda kangura?
Metoda kangura bywa określana inaczej jako „opieka metodą kangura”, „interwencja metodą kangura” albo „kontakt ciało do ciała”. Nie chodzi tutaj o wychowywanie małych australijskich ssaków w ogrodach zoologicznych, ale o rodzaj specyficznego kontaktu wcześniaka z matką, który sprzyja szybszemu rozwojowi maluszka. „Plan Kangur” ma swoje korzenie w Kolumbii – opracowali go kolumbijscy lekarze w celu zagwarantowania lepszej opieki nad noworodkami, które urodziły się za wcześnie.
Metoda kangura to alternatywa dla zwykłych inkubatorów, które są dostępne w szpitalach krajów europejskich. W Kolumbii brakuje inkubatorów, stąd doktor Edgar Rey Sanabria z Bogoty rozpoczął badania w kierunku poszukiwania innych, naturalnych sposobów opieki nad wcześniakami, które mogłyby zastąpić inkubatory. Obecnie metoda kangura stosowana jest z powodzeniem w takich państwach, jak USA, Meksyk, Peru, Holandia czy Szwecja.
Metoda kangura należy do tradycyjnych metod opieki nad wcześniakami i umożliwia przebywanie mamy z dzieckiem, które urodziło się przed planowanym terminem porodu. Na czym polega „Plan Kangur”? Matka układa się w pozycji półleżącej, np. na fotelu. Dziecko kładzie się na brzuchu mamy, między piersiami tak, by maluch był przytulony do jej ciała. Maluszka trzyma się w pozycji półpionowej. Z zewnątrz noworodka okrywa się kocykiem. Pozycja kangura umożliwia rozpoczęcie karmienia piersią malucha. Badania pokazują, że stosowanie opieki metodą kangura sprawia, że matki rzadziej porzucają swoje zbyt wcześnie urodzone dzieci, a wśród noworodków spada odsetek tych, które chorują albo umierają.
2. Zalety metody kangura
Metoda kangura jest adresowana do wcześniaków, które urodziły się przed 36 tygodniem ciąży i ważą mniej niż 2500 gramów, ale potrafią już samodzielnie ssać i oddychać. Maluszki te, pozostając poza brzuchem mamy, są narażone na różnego rodzaju infekcje i choroby. Zazwyczaj umieszcza się je w inkubatorach, w których mają zapewnione warunki podobne do tych panujących w łonie matki i odpowiednią temperaturę otoczenia.
Alternatywą dla inkubatora stała się metoda kangura, która polega na układaniu maluszka na skórze mamy aż do chwili, kiedy wcześniak nie uzyska odpowiedniej masy ciała. Malucha ubiera się jedynie w czapkę, skarpetki i pieluchę. Umieszcza się go pod bluzką mamy, między piersiami, w pozycji półpionowej. Dziecko podtrzymywane jest przez rodzaj elastycznego bandaża. W ten sposób „mały kangurek” przebywa na ciele mamy przez kilka tygodni, słysząc bicie jej serca, oddech i czując ciepło oraz zapach jej skóry. Niestety, metoda kangura jest bardzo wymagająca dla kobiety, która w czasie trzymania dziecka blisko siebie, musi pozostawać przez kilka tygodni w pozycji półleżącej, ma ograniczoną możliwość ruchów i wykonywania jakichkolwiek czynności domowych.
Oczywiście, w tym niezwykle trudnym czasie pomocą może służyć partner – ojciec dziecka. On także może wcielać się w „matkę kangurzycę” i przez jakiś czas nosić szkraba na swojej piersi, by matka mogła nieco odpocząć. Kiedy wcześniak osiąga odpowiednią wagę i temperaturę ciała oraz zaczyna się przesadnie ruszać albo płakać, misja opieki metodą kangura dobiega końca. Rodzina może w końcu w miarę normalnie zacząć funkcjonować. Jakie zalety ma „Plan Kangur”? Wpływa na szybszy wzrost i przyrost wagi wcześniaka, sprzyja rozwojowi szczególnej więzi między rodzicami a nowonarodzonym dzieckiem, a przede wszystkim ukazuje, że najlepszym lekarstwem na wszelkie dolegliwości staje się miłość, bliskość i troska drugiego człowieka. Decyzja, na co się zdecydować – inkubator czy tradycyjna metoda kangura – zależy od rodziców wcześniaka.