Łojotokowe zapalenie skóry

Łojotokowe zapalenie skóry to choroba dotykająca zwłaszcza osoby z tłustą cerą. Jej objawy są nieco odmienne od atopowego zapalenia skóry, obecnie najczęściej diagnozowanej choroby skóry.

Przyczyną rozwoju łojotokowego zapalenia skóry są najczęściej grzyby, złuszczanie naskórka wiąże się bowiem z występowaniem drożdżaków. W przypadku chorych na łojotokowe zapalenie skóry rozmnażają się one nadmiernie, przez co wywołują podrażnienia, zaczerwienienie skóry oraz złuszczanie się naskórka we włosach i na twarzy. Dolegliwość ta nasila się w czasie stresu i w okresie dojrzewania. Może również towarzyszyć zaburzeniom równowagi hormonalnej organizmu.

1. Łojotokowe zapalenie skóry a łuszczyca

Choroby te często są ze sobą mylone. Różnice między nimi polegają przede wszystkim na umiejscowieniu zmian skórnych – w przypadku łuszczycy zaatakowane są kolana i łokcie, a w przypadku łojotokowego zapalenia skóry – okolice głowy i twarzy (naskórek łuszczy się w pobliżu skrzydełek nosa, wąsów, brody, na granicy skóry owłosionej i nieowłosionej, może również pojawić się w okolicy gruczołów łojowych – za łopatkami, na mostku).

Łojotokowym zapaleniem skóry powinien zająć się dermatolog. Choroba jest stosunkowo łatwa w leczeniu, jeśli jednak nie zostanie ono podjęte – ma tendencję do nasilania objawów.

W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry stosuje się kremy z lekami przeciwgrzybiczymi i przeciwzapalnymi. W niektórych sytuacjach wskazane jest podanie leków doustnych.

Do codziennej higieny należy używać delikatnych szamponów, najlepiej z dodatkiem substancji złuszczających oraz przeciwgrzybiczych.