- mgr Inez Mayer
- Artykuł zweryfikowany przez eksperta
Co zapamięta o tobie twoje dziecko?
Wróć myślami do swojego dzieciństwa. Jakie momenty najlepiej wspominasz? Czy pamiętasz, jak mama utulała cię do snu i czytała ci bajki na dobranoc? Albo jak tata uczył cię jeździć na rowerze? Być może w pamięci masz też złe chwile, o których wolisz nie myśleć.
A teraz zastanów się, jakie wspomnienia z dzieciństwa może mieć twoje dziecko. Czy zapamięta cię jako kochającego, ciepłego rodzica, na którego zawsze może liczyć, czy też jako surowego opiekuna, trzymającego w domu dyscyplinę?
– Mówi się, że dzieci są kopiami rodziców, a to stwierdzenie nie powstało bez przyczyny. Gdy rodzi się dziecko, cała hierarchia wartości rodzica się zmienia. Od samego momentu narodzin ważne jest tworzenie więzi . Bliskość to największy fundament zdrowia rozwojowego dziecka. Tego uczy się w pierwszej kolejności – mówi portalowi WP parenting psycholog Monika Wiącek.
Poczucie bezpieczeństwa – podstawowa potrzeba dziecka
Psycholog Monika Wiącek podkreśla, że najważniejsza w relacji z dzieckiem jest bliskość i poczucie bezpieczeństwa: Cały czas dostarczamy dziecku różnych bodźców. Nasza pociecha je chłonie, zapamiętuje i uczy się ich, kodując w podświadomości dane zachowania, które kiedyś wykorzysta w swoim życiu. To, jak zbudujemy kontakt z dzieckiem, wpływa na jego poczucie bezpieczeństwa. Każda rzecz, która w naszych, dorosłych oczach wydaje się mało istotna, może zapaść w pamięć dziecka. – Ważne jest to, jak zwracamy się do dziecka, jakie stosujemy argumenty, nagrody lub też kary. To wpływa na to, jaki wizerunek będziemy mieli w jego oczach. Tendencja przeważnie jest taka, że pamiętamy najsilniej skrajne emocje: pozytywne lub te bardzo negatywne - mówi psycholog.
Relacje między rodzicami
Twoje dziecko nie będzie szczęśliwe, jeżeli ty nie będziesz. Mały obserwator rozumie więcej, niż myślisz, jednak pewne zachowania interpretuje po swojemu. Jeżeli ciągle kłócisz się z partnerem i w twoim domu panuje nerwowa atmosfera, możesz być pewien, że nie umknie to uwadze twojej pociechy. Taki obraz toksycznego domu pozostanie mu w pamięci i dziecko może powielać ten wzorzec w przyszłości, a ciebie obarczyć za to winą.
– Pewne jest to, że trzeba być świadomym swoich zachowań i emocji, jakie okazujemy wobec dzieci i przy nich. Jest wysoce prawdopodobne, że odzwierciedlą kiedyś taki sam schemat – mówi psycholog.
Poświęcanie czasu dziecku
To najprostsze, a zarazem najtrudniejsze: maluch oczekuje od nas, abyśmy po prostu byli i zajmowali się nim. Zastanów się, ile w ostatnim tygodniu spędziłeś czasu ze swoim dzieckiem i jak to wyglądało? Czy mieliście czas na wspólny posiłek, zabawę, spacer. A może wasze kontakty ograniczają się do krótkiej rozmowy w samochodzie podczas odwożenia do szkoły?
Pamiętaj, że w dużej mierze budujesz wspomnienia swojego dziecka. Wpajasz mu naukę, która go kształtuje. Wartości i zasady, którymi prawdopodobnie będzie kierował się w życiu. Na pewno będzie ci miło, kiedy po latach dziecko podziękuje ci za wychowanie. Musisz być świadomy tego, że spędzanie czasu z dzieckiem nie może ograniczyć się tylko do przebywania w jednym pomieszczeniu.
Rodzinne zwyczaje i tradycje
Dziecko powiela wzorce swoich rodziców. To rolą matki i ojca jest wszczepienie u swojej pociechy wartości, którymi będzie kierowała się w życiu. Być może, jako dorosły już człowiek, zweryfikuje to, czy naprawdę w coś wierzy i chce to kultywować, czy też będzie szukało innej drogi. Ale na pewno z dzieciństwa twoja pociecha zapamięta to, jak obchodziliście święta, czy w waszym domu były jakieś szczególne zwyczaje i rytuały. Czy byliście rodziną, która nie przywiązywała wagi do tradycji, a może właśnie była ona dla was najważniejsza?
– To, co dziecko zapamiętuje od rodziców, to podstawy jego bytu w przyszłości. Przekazujemy mu wartości rodzinne, zwyczaje, tradycje, tym samym ucząc je właściwego postępowania. Na bliskości budujemy całą resztę dziecięcego świata – dodaje psycholog Monika Wiącek.
Twoje słowa
Trzeba uważać na to, co mówi się przy dziecku, ponieważ mały człowiek jest chłonny jak gąbka. Nie tylko chodzi tu o to, że gdy ty będziesz używał wulgaryzmów, to i twoje dziecko się ich nauczy. To, w jaki sposób wyrażamy emocje i opinie odnośnie otaczającej rzeczywistości, kształtuje odbiór i postrzeganie przez dziecko świata.
– W przypadku braku komunikacji, złych emocji, niewłaściwych kar, które mogłyby spowodować uszczerbek na zdrowiu dziecka, będziemy pamiętani jako rodzice o żelaznej dyscyplinie, zimni i surowi. Emocji neutralnych i takowych zdarzeń niemal nie zapamiętujemy. Zatem, jeśli nasze podejście do dzieci jest spokojne, bez obrażania, bez niewłaściwych argumentów, bez przemocy, wówczas obraz dziecka będzie opierał się na zdrowej, pełnej wartości rodzinie, która dała mu dobre życie – tłumaczy Wiącek.