Nekrotyczne zapalenie jelita grubego
Nekrotyczne zapalenie jelita grubego to inaczej martwicze zapalenie jelita grubego. Jego przyczyną są niedojrzałość noworodka, zmiany niedokrwienno-niedotlenieniowe w obrębie jelit oraz prawdopodobnie zakażenie Pseudomonas aeruginosa. Narażone na nie są również wcześniaki karmione sztucznym mlekiem lub sztucznymi pożywkami o wysokiej osmolalności. Istotą choroby jest pojawienie się cyst wypełnionych gazem w ścianie jelita, których następstwem są zmiany martwicze. Z czasem pojawia się perforacja jelita grubego lub zapalenia otrzewnej. Ta choroba jelita grubego jest bardzo niebezpieczna dla noworodków.
1. Przyczyny nekrotycznego zapalenia jelita grubego
Czynniki ryzyka nekrotycznego zapalenia jelit obejmują:
- zaburzenia flory bakteryjnej,
- osłabiony układ odpornościowy,
- empiryczne stosowanie antybiotyków przez 5 dni lub dłużej,
- zaburzenia w krezkowym przepływie krwi,
- karmienie sztucznym mlekiem.
Martwica jelita grubegomoże pojawić się u wcześniaków, które karmione są specjalnymi, sztucznymi mieszankami; u wcześniaków, u których wykonana była transfuzja krwi oraz wcześniaków przebywających w żłobku, w którym u jednego z dzieci zdiagnozowano tą chorobę.
2. Objawy nekrotycznego zapalenia jelita grubego
Pojawienie się objawów jest odwrotnie proporcjonalne do wieku ciążowego dziecka, tzn. im wcześniej dziecko się urodzi, tym większe prawdopodobieństwo nekrotycznego zapalenia jelita grubego. Najczęściej martwica pojawia się w pobliżu zastawki krętniczo – kątniczej (w miejscu przejścia jelita cienkiego w grube).
Główne objawy nekrozy jelita grubego:
- nietolerancja pożywienia,
- krwawe stolce,
- wzdęcia,
- biegunka,
- wymioty,
- letarg, zmęczenie,
- wahania temperatury ciała,
- czasami powiększenie żołądka.
Cechy kliniczne choroby zostały podzielone na trzy etapy:
- etap I – bezdech, bradykardia, zmęczenie, wymioty, wzdęcia, śpiączka,
- etap II – wyżej wymienione objawy oraz pneumatosis intestinalis (cysty wypełnione gazem znajdujące się w ścianie jelita),
- etap III – bradykardia, kwasica mleczanowa, zespół DIC (rozsiane wykrzepianie naczyniowe), bezmocz.
Objawy mogą rozwijać się szybko, z czasem może pojawić się perforacja jelita grubego, posocznica, zapalenie otrzewnej oraz niedociśnienie, które wymagają odpowiedniego nagłego leczenia.
Powikłania martwicy jelita grubego obejmują anemię oraz niedrożność jelit.
3. Diagnostyka i leczenie nekrotycznego zapalenia jelita grubego
Rozpoznanie martwiczego zapalenia jelita grubego obejmuje badanie radiologiczne, które wykazuje obecność rozszerzonych pętli jelita, niezmienione wypełnienie gazem pętli jelita, pneumatosis intestinalis wypełnione gazem poza jelitem przestrzenie brzucha. Przed badaniem radiologicznym może być także wykonane badanie ultrasonograficzne, które może wykazać pewnie zmiany w obrębie jelita grubego, a także ewentualnie występujące powikłania choroby. Wykonywane jest także badanie kału na krew utajoną. Badanie kwi wykazuje obniżoną liczbę białych krwinek (CBC) oraz trombocytopenię.
Leczenie opiera się na wyrównaniu zaburzeń wodno-elektrolitowych, doprowadzenie do odpowiedniego ciśnienia krwi, podawaniu pożywienia pozajelitowo oraz zastosowaniu terapii antybiotykowej. Zaprzestanie jest podawania pożywienia doustnie, a uwolnienie gazu z jelit następuje poprzez wstawioną małą rurkę w żołądku. Leczenie operacyjne wykonywane jest, gdy wystąpi perforacja jelita lub zapalenie otrzewnej. Martwe tkanki zostają usunięte i zostaje wykonana kolostomia i ileostomia. Kolostomia to wyprowadzenie światła jelita grubego na powierzchnię brzucha, co pozwala na wydalanie treści jelitowej. Ileostomia to wyprowadzenie światła jelita cienkiego, dzięki czemu możliwe jest wydalanie treści płynnej. Po kilku miesiącach, gdy infekcja i zapalenie znikną, jelita zostają z powrotem połączone.