Niedosłuch u niemowląt
Niedosłuch u niemowląt pojawia się u 2-3 dzieci na tysiąc. Może mieć różne natężenie, a także dotykać tylko jednego ucha lub obu. Niektóre przypadki problemów ze słuchem mają charakter pogarszający się z czasem, inne są całkiem stabilne. Ryzyko niedosłuchu jest większe u wcześniaków niż u dzieci urodzonych o czasie, poza tym zaburzenia słuchu mogą być wywołane chorobami w ciąży, a także substancjami toksycznymi.
Niedosłuch u niemowląt
W tym artykule:
Czynniki ryzyka niedosłuchu u niemowląt
Wrodzony niedosłuch u dziecka może mieć przyczyny genetyczne i dziedziczne (czynnikiem ryzyka jest więc głuchota lub niedosłuch w rodzinie). Ważną rolę odgrywają leki przyjmowane przez matkę w czasie ciąży oraz przebyte przez nią choroby. Badaniem, które może przyczynić się do powstania u dziecka niedosłuchu lub głuchoty jest każde badanie wykorzystujące promieniowanie rentgenowskie. Przyczyną problemów ze słuchem u dziecka może być także konflikt serologiczny. Dziecko urodzone przedwcześnie jest w większym stopniu narażone na utratę słuchu niż inne dzieci, urodzone o czasie.
Objawy niedosłuchu u niemowląt
Niedosłuch u niemowląt jest dużo trudniejszy do zauważenia przez rodziców niż niedosłuch pojawiający się w późniejszym wieku. Dlatego obecnie wszystkie noworodki przed wypisem ze szpitala poddawane są przesiewowemu badaniu słuchu. Noworodek, który ma problemy ze słuchem, może nie reagować na głośne, gwałtowne dźwięki. Niemowlę nie kieruje wzroku na źródło dźwięku. Niemowlęta w późniejszym okresie życia powinny rozpoznawać znajome głosy. Około 15. miesiąca życia, dziecko powinno wymawiać pojedyncze słowa. Jeśli tego nie robi, przyczyną może być zaburzenie słuchu dziecka lub inne zaburzenia utrudniające naukę mówienia.
Rodzaje niedosłuchu u niemowląt i ich leczenie
Niedosłuch może występować w następujących rodzajach:
- niedosłuch przewodzeniowy,
- niedosłuch odbiorczy,
- niedosłuch mieszany,
- niedosłuch typu centralnego.
Niedosłuch przewodzeniowy dotyka narządów przewodzących dźwięk. Są to przewód słuchowy zewnętrzny i ucho środkowe. Problemy ze słuchem mogą pojawić się wskutek urazu, przerwania błony bębenkowej, ciała obcego w uchu, nagromadzenia się woskowiny wewnątrz ucha, a także infekcji uszu (szczególnie tych nawracających). Taki niedosłuch często da się wyleczyć za pomocą farmakoterapii lub operacji.
Niedosłuch odbiorczy dotyka narządów odbierających dźwięk i przesyłających je do mózgu, czyli narządu Cortiego, zwoju spiralnego i nerwu ślimakowego. Zaburzenia w takim przypadku mogą być wynikiem:
- kontaktu z toksycznymi substancjami lub lekami w łonie matki,
- chorób genetycznych, takich jak zespół Downa,
- infekcji chorobami takimi jak cytomegalia i różyczka we wczesnym okresie ciąży,
- wad wrodzonych ucha środkowego,
- bakteryjnego zapalenia opon mózgowych po urodzeniu.
Taki niedosłuch jest trudniejszy do opanowania. Nie leczy się go, a stosuje wspomaganie słuchu (aparaty słuchowe) i implanty ślimakowe.
Niedosłuch mieszany to niedosłuch wywołany kombinacją kilku czynników z obu powyższych grup.
Niedosłuch typu centralnego to uszkodzenie części mózgu odpowiedzialnej za słyszenie lub nerwu słuchowego. Ten typ niedosłuchu jest rzadki u noworodków, gdyż jest wywołany nowotworami i chorobami dotykającymi otoczek mielinowych chroniących neurony.
