Poród w domu – czy to bezpieczne?

Im bliżej zakończenia ciąży, tym częściej kobiety myślą o wyborze miejsca porodu. Domowy poród wiąże się z większą swobodą decydowania o samej sobie, intymną atmosferą oraz brakiem medykalizacji w postaci oksytocyny, znieczulenia zewnątrzoponowego, farmakologicznych metod łagodzenia bólu, nacięcia krocza czy porodu operacyjnego.

Liczba porodów domowych różni się w zależności od kraju. W Szwecji odsetek planowych porodów domowych wynosi 0,1 proc., natomiast w Holandii sięga on 20 proc. W Polsce brakuje dokładnych opracowań dotyczących faktycznej liczby kobiet decydujących się na poród w domu.

Wiele pacjentek zadaje sobie pytanie, czy taki poród jest bezpieczny. Przede wszystkim należy rozróżnić zaplanowany poród domowy od porodu ”z zaskoczenia”, nagłego i nieplanowanego, który może rozpocząć się w domu i w nim zakończyć, na przykład z powodu problemów z transportem do szpitala.

Zobacz film: "Jak wrócić do formy po porodzie?"

1. Lepiej dla matki?

Poród domowy budzi zainteresowanie lekarzy i położnych oraz coraz częściej staje się obiektem badań klinicznych. Stwierdzono w nich, że w porównaniu do porodów szpitalnych, planowane porody w domu wiązały się z mniejszą liczbą cięć cesarskich, a także innych interwencji medycznych. Wykazano również brak różnicy w poziomie śmiertelności i chorobowości matek oraz noworodków. Jednakże należy pamiętać, że ze względu na różnice w jakości danych oraz metod prowadzonych badań, ciężko jest wyciągnąć jednoznaczne i obiektywne wnioski.

2. Kiedy poród domowy jest dobrym rozwiązaniem?

W wielu krajach powstały kryteria oparte na rekomendacjach ekspertów, umożliwiające kwalifikację kobiety do porodu domowego. W Polsce, jeżeli ciąża ma przebieg fizjologiczny, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 20 września 2012 r. w sprawie standardów opieki okołoporodowej, kobieta ciężarna ma prawo wyboru miejsca porodu w warunkach szpitalnych lub pozaszpitalnych, w których czuje się bezpiecznie i w których udzielane są świadczenia zdrowotne. Do tych miejsc zalicza się więc również dom.

Głównym kryterium powinien być fizjologiczny przebieg ciąży oraz brak chorób towarzyszących. Dobrymi kandydatkami do porodu domowego mogą być kobiety spełniające poniższe kryteria:

• wyrażanie świadomej zgody na poród w warunkach domowych,
• ciąża w terminie, płód pojedynczy w położeniu główkowym,
• brak towarzyszących chorób przewlekłych u matki (np. choroby nerek, serca, koagulopatie, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze),
• brak poważnych stanów związanych z ciążą (np. stan przedrzucawkowy, krwawienia przedporodowe),
• porody drogami natury w poprzednich ciążach - nie więcej niż 4 (stan po cięciu cesarskim jest przeciwwskazaniem),
• brak przeciwwskazań do porodu siłami natury (np. łożysko przodujące, aktywne zakażenie opryszczką genitalną),
• poród spontaniczny, nieindukowany,
• wiek między 18. a 35. rokiem życia w przypadku pierwiastki lub przed 40 rokiem życia w przypadku wieloródki.

Po spełnieniu kryteriów, każda ciężarna powinna rozważyć zalety i wadu takiego takiego porodu. Niewątpliwym plusem jest poczucie intymności i prywatności oraz mniejsza medyklizacja w porównaniu do porodu szpitalnego. Jednak bezsporną wadą porodu domowego jest brak szybkiego dostępu do sali cięć cesarskich oraz specjalistycznej pomocy medycznej w sytuacji zagrożenia życia płodu lub matki.

Dla kobiet, które chciałyby znaleźć złoty środek, dobrą alternatywą mogą być przyszpitalne domy narodzin. Poród prowadzony jest tam wyłącznie przez położną, bez większych ingerencji medycznych, natomiast w przypadku wystąpienia problemów dostępna jest szybka specjalistyczna pomoc lekarska.

Poród w warunkach domowych jest ciekawą alternatywą dla rodzenia w szpitalu. Trzeba jednak pamiętać, że jest stanem dynamicznym i zawsze istnieje większe lub mniejsze ryzyko wystąpienia komplikacji, których osoba prowadząca poród nie zawsze jest w stanie przewidzieć.

Artykuł powstał we współprazy ze Szpitalem im. Świętej Rodziny SPZOZ szpitalmadalinskiego.pl