Bunt trzylatka

Pytanie, jak mądrze wychować dziecko, zadają sobie wszyscy rodzice. Dla każdego z nich najważniejsze jest dobro dziecka i jego prawidłowy rozwój. Jednak w momencie, kiedy następują trudne chwile, a dziecko zaczyna się buntować, zaczynasz zadawać sobie pytanie o skuteczność swoich metod wychowawczych. Musisz jednak pamiętać, że bunt trzylatka jest normalnym etapem w jego rozwoju, z którym każdy rodzic musi się zmierzyć i znaleźć złoty środek w wychowaniu.

1. Jak pokonać bunt trzylatka?

Bunt trzylatka jest naturalnym etapem w rozwoju każdego dziecka. Podobnie można mówić o buncie niemowlęcia w wieku 8. miesięcy czy buncie dwulatka. Trzylatek chce już zamanifestować, że jest indywidualnością i nie musi kurczowo trzymać się mamy ani taty.

Bardzo często próbuje coś wymusić poprzez płacz, krzyk czy tupanie. Jest bowiem świadomy, że takie postępowanie wpływa na rodziców. Właśnie wtedy opiekunowie muszą znaleźć złoty środek w wychowaniu małego dziecka i zastanowić się nad tym, w czym mogą mu ustąpić albo kiedy oczekiwać bezwzględnego posłuszeństwa.

Zobacz film: "Kiedy rozpocząć trening czystości?"

W przypływie emocji rodzice mogą czasem powiedzieć swojemu trzylatkowi coś nieprzyjemnego, co może negatywnie wpłynąć na jego emocje. Należy bowiem pamiętać, że mimo wszystkich kar, jakie są niezbędne w procesie prawidłowego wychowania dziecka, należy także pomyśleć o systemie nagród.

Trzylatek musi wiedzieć, że pozytywne zachowania są premiowane. Nie zapominaj także, by jak najczęściej przytulać swoje dziecko i mówić mu, że go kochasz, ponieważ wyrabia to w nim poczucie emocjonalnej stabilizacji i bezpieczeństwa. Takie zachowanie bardzo pozytywnie wpływa na rozwój dziecka.

2. Wychowanie dziecka 3-letniego

Bunt 3-latka to etap w rozwoju dziecka, przez który muszą przejść wszyscy rodzice. Normalne jest, że zwracają mu wtedy uwagę i upominają. Ważne jest, by nie były to zwykłe komentarze, natychmiast ignorowane przez dziecko, dlatego musisz pamiętać o kilku zasadach:

• staraj się, by upominanie nie było celem samym w sobie i nie pojawiało się zbyt często – jeśli dziecko zauważy, że zwracasz mu uwagę z błahego powodu, przestanie traktować poważnie twoje reprymendy,
• jeśli ustępujesz w czymś dziecku, zawsze dodaj do tego odpowiedni komentarz, np. „Dziś mama pozwoliła ci to zrobić, ale pamiętaj, że następnym razem ty będziesz musiał jej w czymś ustąpić”,
• uparte trwanie przy swoim zdaniu może mieć czasem negatywne konsekwencje, odwrotne od zamierzonych. W niektórych sytuacjach dziecko będzie robiło wszystko, żeby tylko cię nie posłuchać. Może czasem lepiej obrócić wszystko w żart, w dowcip, poszukać drogi kompromisu.

Pamiętaj, że bunt trzylatka to normalny etap jego rozwoju. Większym powodem do obaw mógłby być stan, w którym dziecku brakuje wigoru i energii do życia.