Wykrywanie cukrzycy
W większości przypadków ze względu na bezobjawowy przebieg cukrzyca jest wykrywana przypadkowo w czasie rutynowego badania kontrolnego. Do jej zdiagnozowania wykonuje się badanie krwi z oznaczeniem poziomu glukozy oraz doustny test tolerancji glukozy.
1. Diagnostyka cukrzycy
Cukrzycę najczęściej rozpoznaje się przypadkowo w czasie przeprowadzania rutynowych badań kontrolnych, gdyż często ta choroba przebiega bezobjawowo. Zdarza się, że diagnozę stawia się wówczas, gdy objawy są na tyle silne, że zagrażają życiu pacjenta. Do niebezpiecznych objawów cukrzycy zalicza się zaburzenia metaboliczne, takie jak kwasica ketonowa i śpiączka hiperosmolarna. Te objawy cukrzycy obserwuje się jednak sporadycznie.
W celu wczesnego rozpoznania bezobjawowej cukrzycy należy systematycznie poddawać się badaniom kontrolnym krwi z oznaczeniem poziomu glukozy. Jeżeli w wyniku badania okaże się, że poziom ten wynosi ponad 200 mg/dl, niezbędne jest wdrożenie dalszych etapów diagnostyki. Wówczas pobiera się drugą próbkę krwi w kolejnym dniu na czczo lub w ciągu dnia. Jeżeli następny wynik będzie nieprawidłowy, sugeruje to rozpoznanie cukrzycy.
2. Badanie krwi w diagnostyce cukrzycy
Jeżeli badanie krwi z oznaczeniem poziomu glukozy ma być przeprowadzone na czczo, pacjent musi się do niego przygotować. Od północy poprzedzającej poranne pobranie krwi nie może przyjmować płynów i spożywać posiłków.
Powinien pamiętać, że jeżeli stosuje leki, może je zażyć dopiero po badaniu. Prawidłowe stężenie glukozy we krwi na czczo wynosi 7,0 mmol/l. Jeżeli wynik badania wskazuje na stężenie od 5,6-6,9 mmol/l, stwierdza się stan przedcukrzycowy, który prowadzi do rozwoju tej choroby.
3. Test tolerancji glukozy
Czasami lekarz zaleca wykonanie badania glikemii dwie godziny po teście obciążenia glukozą. Doustny test tolerancji glukozy przeprowadza się po 8 godzinach powstrzymania się od przyjmowania płynów i spożywania pokarmów. Przez 3 dni poprzedzające dzień badania pacjent jest zobowiązany przestrzegać zasad przeciętnej diety o normalnej zawartości cukrów.
To też warto wiedzieć
W dniu badania rano, na czczo, jest pobierana krew w celu oznaczenia glukozy. Następnie pacjent wypija 250 ml roztworu wody z 75 gramami glukozy. Po upływie 2 godzin ponownie przeprowadza się badanie krwi. Czas oczekiwania na powtórne badanie pacjent spędza w placówce medycznej, w pozycji siedzącej, unikając spożywania posiłków.
Po upływie 120 minut prawidłowa glikemia nie powinna przekroczyć 140 mg/dL. Jeżeli wynik wskazuje na stężenie cukru pomiędzy 140 a 200 mg/dL, oznacza to, że u pacjenta występuje stan upośledzonej tolerancji glukozy (pomiędzy stanem prawidłowym a cukrzycą). W tym przypadku ryzyko rozwoju cukrzycy jest duże, podobnie jak prawdopodobieństwo wystąpienia chorób naczyń obwodowych, schorzeń naczyń mózgowych i choroby niedokrwiennej serca. Natomiast jeżeli dwie godziny po wykonaniu testu stężenie cukru we krwi wynosi powyżej 200 mg/dL, u pacjenta rozpoznaje się cukrzycę.