Poznaj najpowszechniejsze problemy menstruacyjne
Obfite krwawienia, plamienia, bolesne miesiączki czy nieregularne cykle to najczęstsze problemy menstruacyjne kobiet. Jakie są ich przyczyny i co mogą oznaczać?
1. Bolesne miesiączki
Ostry ból brzucha pojawia się tuż przed datą spodziewanej miesiączki lub w pierwszych dniach jej trwania. Mogą towarzyszyć mu objawy tj. osłabienie, nudności, zaparcia, ból głowy.
Przyczyną bolesnego miesiączkowania jest najczęściej nadmiar prostaglandyn, a więc hormonów, które odpowiadają m.in. za skurcze mięśni macicy. Za ból brzucha odpowiadać również może endometrioza, tyłozgięcie trzonu macicy, zapalenie przydatków, mięśniaki, jak również spirala antykoncepcyjna. Zdarza się, że kobiety które wcześniej nie odczuwały bólu menstruacyjnego, po ciąży doświadczają tej dolegliwości. Na ostry ból brzucha w czasie krwawienia pomogą środki przeciwbólowe i rozkurczające. Ulgę przyniesie masaż podbrzusza, ciepły okład i odpoczynek. W celu złagodzenia dolegliwości można również pić napar z melisy, nagietka lub waleriany (kozłka lekarskiego). W diecie powinno się unikać potraw tłustych, smażonych, wzdymających i słonych.
2. Obfite krwawienia
Za obfite miesiączki uznaje się krwawienia, podczas których kobieta traci ponad 80 ml krwi. Przyczyną takiego stanu rzeczy mogą być zaburzenia hormonalne, jak również mięśniaki, polipy oraz nowotwory błony śluzowej macicy. W okresie intensywnego krwawienia w czasie miesiączki należy unikać wysiłku fizycznego, kawy i alkoholu. Nie wolno również zażywać w tym okresie aspiryny, stosować ciepłych okładów oraz gorących kąpieli, bo mogą nasilić krwawienia. Wskazane jest natomiast picie naparu z pokrzywy, spożywanie większej ilości czerwonego mięsa, wątróbki, jaj i ryb, jak również pełnoziarnistego chleba, kasz oraz natki pietruszki.
3. Nieregularne cykle lub zupełny brak miesiączki
Licząc od pierwszego dnia miesiączki, krwawienie powinno pojawiać się co 25-35 dni. W niektórych sytuacjach jednak następuje odstępstwo od tej normy, uzasadnione okresem okołomenopauzalnym oraz krótkim czasem po porodzie. Nieregularne cykle występować mogą również w ciągu dwóch lat od rozpoczęcia krwawienia.
Rozregulowanie cyklu może wiązać się z silnym stresem, zmianą klimatu, długą podróżą, zaburzeniami snu, intensywnymi ćwiczeniami fizycznymi, antybiotykoterapią, jak również przyjmowaniem niektórych leków, np. psychotropowych. Nieregularne cykle miesiączkowe mogą być również objawem poważnej choroby, tj. nadczynność lub niedoczynność tarczycy, zespół policystycznych jajników, przerost endometrium, endometrioza.
Musisz to wiedzieć
Niepokojący może być również całkowity brak miesiączki u młodych dziewcząt. Zwykle pierwsze krwawienie pojawia się między 10. a 16. rokiem życia. Po tym okresie brak krwawienia należy bezwzględnie skonsultować z ginekologiem. Niepokoić powinny ponadto: nadmierne owłosienie, nadmierny przyrost lub spadek masy ciała. Przyczyny pierwotnego braku miesiączkowania to:
• zaburzenia hormonalne;
• nieprawidłowo ukształtowane gonady;
• zaburzenia zróżnicowania płci;
• wady rozwojowe narządów płciowych.
Opóźnienie miesiączki lub zupełny jej brak w wielu przypadkach związany jest z ciążą.
4. Krwawienia między miesiączkami
Skąpe plamienie nie powinno niepokoić, zwłaszcza jeśli pojawia się w połowie cyklu miesiączkowego. Najczęściej oznacza wówczas jajeczkowanie, a towarzyszy mu ból owulacyjny (objawia się m.in. ostrym bólem brzucha). Za krwawienia mogą również odpowiadać: spirala domaciczna, hormonalna terapia zastępcza oraz tabletki antykoncepcyjne.
Jeśli krwawienia będą pojawiały się w różnym okresie cyklu lub staną się coraz obfitsze, należy skonsultować się z ginekologiem. Być może plamienia wywołują polipy błony śluzowej macicy, stan zapalny szyjki macicy, nadżerka, endometrioza, mięśniaki, nowotwór szyjki macicy lub błony śluzowej macicy. Plamienia mogą wystąpić po menopauzie, po współżyciu lub w połowie cyklu miesiączkowego. Każdy niepokojący objaw związany z cyklem miesiączkowym należy skonsultować ze specjalistą. Być może jest on fizjologiczny dla danej kobiety, choć w niektórych przypadkach może być symptomem poważnej choroby.
