Terapia pedagogiczna

Terapia pedagogiczna dawniej nazywana była reedukacją. Obecnie obejmuje ona pomoc psychologiczną, zajęcia korekcyjno-kompensacyjne i stymulująco-usprawniające oraz wszelkie inne działania specjalistyczne, których celem jest niesienie pomocy dzieciom ujawniającym różnego rodzaju nieprawidłowości rozwoju i zachowania. Zaburzenia rozwojowe i wychowawcze koryguje się poprzez odpowiednie oddziaływanie psychologiczne i pedagogiczne.

1. Jakie dzieci poddawane są terapii pedagogicznej?

Terapia pedagogiczna jest szczególnie ważna na początku kariery szkolnej dziecka. Brak osiągnięć w nauce często wiąże się z trudnościami w czytaniu, pisaniu czy liczeniu. Dlatego nauka czytania i nauka pisania często wchodzą w zakres zajęć korekcyjno-kompensacyjnych. Terapia pedagogiczna obejmuje dzieci:

• o inteligencji przeciętnej i niższej niż przeciętna,
• z zakłóceniami funkcji wzrokowych i słuchowych,
• z zakłóceniami i opóźnieniami rozwoju ruchowego,
• o zaburzonym rozwoju procesów emocjonalno-motywacyjnych,
• z zaburzeniami mowy,
• z zaburzeniami zdolności matematycznych,
• z zaburzeniami dynamiki procesów nerwowych.

Trudności szkolne często towarzyszą trudnościom wychowawczym, zaburzeniom aktywności, zaburzeniom emocjonalnym i zaburzeniom relacji społecznych. Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne stwarzają dzieciom z zakłóceniami rozwojowymi możliwość wyrównania braków.

Zobacz film: "Dlaczego dziewczynki mają lepsze oceny w szkole?"

Terapię pedagogiczną prowadzi się w formie indywidualnej bądź grupowej – liczba uczestników zajęć wynosi od dwóch do pięciu osób. Terapia pedagogiczna w szkole przybiera zazwyczaj charakter zajęć wyrównawczych. Prowadzą ją nauczyciele, posiadający przygotowanie do tej formy terapii.

2. Cele i zasady terapii pedagogicznej

Cele terapii to pedagogicznej to:

• stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych dziecka,
• wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach uczniów,
• eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich emocjonalnych konsekwencji,
• dostrzeganie uzdolnień dziecka,
• usuwanie przeszkód adaptacyjnych ucznia w środowisku szkolnym.

Zasady terapii pedagogicznej to:

• indywidualizacja środków i metod oddziaływania korekcyjnego – dla każdego uczestnika zajęć dobierany jest indywidualny program, dostosowany do potrzeb i możliwości dziecka
• powolne stopniowanie trudności w nauce czytania i pisania – przechodzenie do ćwiczeń bardziej złożonych po opanowaniu przez dziecko zadań łatwiejszych,
• korekcja zaburzeń – ćwiczenie przede wszystkim funkcji najgłębiej zaburzonych i najsłabiej opanowanych umiejętności,
• kompensacja zaburzeń – łączenie ćwiczeń funkcji zaburzonych z ćwiczeniami funkcji niezaburzonych,
• zachowanie systematyczności – zajęcia powinny odbywać się codziennie,
• ciągłość oddziaływania psychoterapeutycznego – zabiegom dydaktycznym powinna towarzyszyć pomoc psychologiczna.

Właściwa terapia pedagogiczna obejmuje ćwiczenie nauki pisania i czytania na materiale obrazkowo-literowym. Po zakończeniu terapii dziecko umie czytać, rozumie to, co czyta, przepisuje krótkie partie materiału i pisze z pamięci proste słowa. Efektywność pracy z dzieckiem zależy m.in. od natężenia zaburzeń, terapeuty i jego wiedzy specjalistycznej, intensywności terapii i czasu jej trwania oraz warsztatu pracy terapeutycznej.