Rozwój inteligencji

Rozwój inteligencji przedszkolaka w dużej mierze zależy od jego wrodzonych predyspozycji, jednak nie jest to jedyny czynnik wpływający na inteligencję dziecka. Rodzice i opiekunowie także mają wpływ na rozwój inteligencji u dziecka. Inteligencja dziecka dzieli się na sferę wizualno-przestrzenną, muzyczną, językową, matematyczną, ruchową, przyrodniczą, intrapersonalną i interpersonalną.

1. Jak rozwijać inteligencję dziecka?

Każdemu człowiekowi niezbędna jest inteligencja językowa. Ułatwi ona dziecku wysławianie się, a to jest potrzebne każdemu i zawsze. Swoboda mówienia i pisania ułatwi dziecku komunikację z otoczeniem. Jednak dziecko nie opanuje mowy samodzielnie. Aby rozwijać inteligencję językową, starajmy się jak najwięcej rozmawiać z dzieckiem. Można czytać z nim książki, uczyć się rymowanek lub wymyślać wspólne bajki. Pobudzi to równocześnie kreatywność dziecka. Inteligencja językowa to inteligencja, która przydaje się przede wszystkim pisarzom, dziennikarzom i prawnikom.

Inteligencja wizualno-przestrzenna to wyobraźnia pozwalająca dziecku ładnie malować, ale także czytać schematy, mapki i układać z klocków skomplikowane budowle. Taka inteligencja u dziecka powinna być rozwijana choćby po to, by w późniejszym życiu łatwiej było dziecku korzystać z mapy i nie gubić się w nowych miejscach. Inteligencja tego typu jest ważna w pracy architekta i artysty.

Zobacz film: "Pomysły na rodzinną aktywność fizyczną"

Inteligencja muzyczna jest dość łatwa do zaobserwowania u dziecka. Maluch lubi śpiewać, powtarza zasłyszane melodie i żywo reaguje na muzykę. Uczenie się piosenek i ich śpiewanie dodatkowo ćwiczy pamięć dziecka. Pociąg do muzyki można też wykorzystać, ucząc się z dzieckiem piosenek w języku obcym, jeśli dziecko się jakiegoś uczy.

Inteligencja logiczno-matematyczna charakteryzuje umysł ścisły. Dziecko nie ma problemu z liczeniem, także w pamięci, stara się układać wiedzę w logiczny sposób i racjonalnie odbiera rzeczywistość. Takie predyspozycje warto rozwijać, gdyż na pewno przydadzą się w późniejszym życiu. Zabawy dla dziecka to rebusy, labirynty, logiczne zagadki. Świetnym pomysłem, nie tylko dla przyszłych fizyków, jest robienie wspólnych doświadczeń fizycznych w domu.

Inteligencja ruchowa to dziedzina dziecka aktywnego, które lubi wyrażać swoje emocje w ruchu i w kontakcie z innymi. Takie dziecko może być w przyszłości tancerzem, rzeźbiarzem, sportowcem lub aktorem. Umożliwiajmy mu rozwijanie tych predyspozycji.

Inteligencja emocjonalna dziecka to inteligencja intrapersonalna. Obejmuje ona panowanie nad własnymi uczuciami, umiejętność stawiania sobie celów oraz empatię, czyli rozpoznawanie uczuć innych. Ten rodzaj inteligencji „ćwiczymy” poprzez kontakt z dzieckiem.

Inteligencja interpersonalna to umiejętność rozpoznawania emocji innych ludzi i rozmawiania z nimi, a także negocjacji. Dziecko lubi współpracować, bawić się w grupie. Kontakt z innymi ludźmi sprawia mu przyjemność.

Inteligencja przyrodnicza to zamiłowanie do przyrody, spędzania czasu na świeżym powietrzu, obserwowania zwierząt. Takie dziecko najprawdopodobniej bardzo będzie chciało mieć w domu zwierzątko. Jeśli nie ma takiej możliwości, dajmy mu możliwość obcowania ze zwierzętami i przyrodą na wspólnych wycieczkach.

2. Który rodzaj inteligencji rozwijać?

Każde dziecko rodzi się z konkretnymi predyspozycjami. Może mieć zdolności muzyczne, językowe lub wizualno-przestrzenne. Zadaniem rodzica jest obserwować dziecko po to, aby wiedzieć, który typ inteligencji trzeba w dziecku rozwijać szczególnie. Oprócz tego, że będziemy wspomagali rozwój intelektualny dziecka, zapewnimy mu też frajdę z robienia czegoś, do czego ma ono naturalny „dryg”.

Nie można jednak na tym poprzestawać. Wszechstronny rozwój psychiczny dziecka wymaga, aby dziecko rozwijało także inne zdolności, chociaż na podstawowym poziomie. Urodzony humanista nie będzie raczej zadowolony z wielu godzin matematyki, ale myślenie logiczne na pewno mu się w życiu przyda, nawet jeśli nie będzie wybitny w tej dziedzinie. Ważne jest, aby zachować umiar i nie starać się wtłaczać dziecko na siłę w nasze wyobrażenia o tym, co powinno już umieć. Także tempo rozwoju dziecka jest bardzo indywidualne.