Operacyjne leczenie nietrzymania moczu
Nietrzymanie moczu, nazywane również inkontynencją, to przewlekła i męcząca dolegliwość wymagająca skutecznego leczenia, również operacyjnego. Objawów nietrzymania moczu nie można bagatelizować. Za każdym razem, gdy pojawią się niepokojące symptomy, należy skonsultować się z lekarzem, który dobierze odpowiednią formę terapii.
1. Kiedy operacja jest niewskazana?
W większości przypadków pozytywne efekty przynosi zastosowanie leczenia farmakologicznego oraz fizjoterapii polegającej na ćwiczeniu mięśni dna miednicy. Na przykład w przypadku inkontynencji towarzyszącej cukrzycy wystarczy ustabilizować poziom cukru oraz prawidłowo się odżywiać. Operacja również nie jest konieczna w przypadku naglącego nietrzymania moczu. Ten rodzaj schorzenia leczony jest za pomocą farmakoterapii i fizjoterapii. Zadaniem leków podawanych pacjentom cierpiącym na nietrzymanie moczu jest uspokojenie pracy pęcherza moczowego w celu uniknięcia niekontrolowanych wycieków moczu. Stosowanie leków nie zaburza normalnego oddawania moczu.
Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu o niewielkim nasileniu opiera się przede wszystkim na wykonywaniu ćwiczeń wzmacniających mięśnie dna miednicy. Trenować można samodzielnie, wykonując w domu zestaw specjalnych ćwiczeń. Mięśnie można również wzmacniać przy użyciu elektrostymulacji.
2. Kiedy należy wykonać operację?
Przeprowadzenie zabiegu operacyjnego jest zalecane zazwyczaj w przypadku znacznego niekontrolowanego wycieku moczu. Najczęściej operacja polega na wszczepieniu syntetycznej taśmy pod cewkę moczową. Po pewnym czasie taśma ta przerasta tkankami i wspomaga miejscowo proces produkcji kolagenu. Jest to bardzo skuteczna metoda zapobiegająca samoczynnemu popuszczaniu moczu.
Metoda ta jest małoinwazyjna, ponieważ nie wymaga naruszenia powłok brzusznych, operację przeprowadza się drogą przezpochwową. Cały zabieg trwa bardzo krótko, a kobieta nie jest skazana na długie przebywanie w szpitalu. Czasami istnieją wskazania do przeprowadzenia operacji brzusznej. Mogą być nimi towarzyszące inkontynencji inne schorzenia, na przykład mięśniaki macicy wymagające interwencji chirurgicznej.
Musisz to wiedzieć
3. Jak postępować po zabiegu operacyjnym?
Dyskomfort wynikający z zabiegu jest odczuwalny przez kilka tygodni. Z tego powodu nie jest zalecany szybki powrót do normalnej aktywności. Przy wypisie ze szpitala kobieta otrzymuje zwolnienie lekarskie, aby miała czas na powrót do pełnej sprawności. Po operacji należy bezwzględnie unikać wysiłku fizycznego, ponieważ może skończyć się to nawrotem choroby i ponowną wizytą w szpitalu. W okresie okołooperacyjnym należy również powstrzymać się od uprawiania seksu, aby rana mogła dobrze się wygoić. Warto również unikać spożywania ostrych potraw oraz picia alkoholu i kawy, które mogą być przyczyną zaparć. W przypadku większości kobiet pozytywne efekty po operacji są praktycznie natychmiastowe, czasami jednak na poprawę należy poczekać około dwóch tygodni.