Mięczak zakaźny – objawy i leczenie
Mięczak zakaźny to choroba skóry diagnozowana na całym świecie. Wywołują ją wirusy z grupy Poxviridae. Objawia się zmianami na skórze w postaci twardych guzków. Dość często z tą chorobą muszą zmaga się dzieci. Czy zatem jest się czego obawiać?
1. Mięczak zakaźny - co to za choroba?
Mięczak zakaźny uznaje się za powszechnie występujące schorzenie skóry i błon śluzowych. Najczęściej dotyka dzieci w wieku szkolnym oraz osoby młode. Może też pojawić się u osób z obniżoną odpornością.
W zdecydowanej większości przypadków mięczak zakaźny ma łagodny przebieg. W przypadku osób z upośledzoną odpornością lub atopowym zapaleniem skóry (AZS) choroba może mieć jednak charakter ciężki i przewlekły.
2. Jak można się zarazić mięczakiem zakaźnym?
Chorobę wywołuje wirus mięczaka zakaźnego (moluscum contagiosum virus, MCV). Należy on do wysoce zakaźnych wirusów z rodziny ospy. Są dwa jego typy – MCV-1 oraz MCV-2.
Za większość zakażeń odpowiedzialny jest typ pierwszy wirusa. Do zakażenia może dojść poprzez bezpośredni kontakt lub też używanie tych samych przyborów toaletowych, np. ręcznika.
3. Objawy mięczaka zakaźnego
Okres wylęgania choroby jest długi. Pierwsze jej objawy pojawiają się 6 tygodni od zakażenia. W pierwszym okresie infekcji na skórze można zauważyć liczne grudki, które są oddzielone od skóry.
Wielkością można je porównać do główki od szpilki. Z czasem wielkość grudek zwiększa się, by ostatecznie osiągnąć rozmiar ziarna grochu.
Zmiany skórne w przypadku mięczaka zakaźnego są twarde. Mogą mieć kolor szary, cielisty, perłowy lub żółty. Cechą charakterystyczną zmian w przypadku tej choroby skóry jest wyraźne wgłębienie. Guzki mogą występować pojedynczo lub w skupiskach.
4. Lokalizacja zmian
Mięczak zakaźny w przypadku dzieci najczęściej pojawia się na twarzy, klatce piersiowej oraz kończynach.
Rzadko zmiany skórne zlokalizowane są na dłoniach i stopach (co pomaga w odróżnieniu mięczaka od bostonki).
Guzek może też pojawić się na powiece, co może doprowadzić do rozwoju stanu zapalnego spojówki lub rogówki.
5. Leczenie mięczaka zakaźnego
Wielu specjalistów w przypadku mięczaka zakaźnego zaleca czekanie połączone z obserwacją. Oznacza to, że choroby tej się nie leczy. Jest to schorzenie łagodne, samoograniczające się. Zdarza się jednak, że mięczak zakaźny może dawać objawy takie jak świąd, ból i krwawienie grudek.
Niekiedy też dochodzi do nadkażenia bakteryjnego i stanu zapalnego zmian skórnych. Należy też zaznaczyć, że wirus MCV jest bardzo zaraźliwy. Leczenie jest więc uzasadnione, by zapobiec transmisji choroby.
Terapia jest też potrzebna, by nie doszło do wykluczenia społecznego i rozwoju problemów emocjonalnych w przypadku najmłodszych pacjentów.
Kiedy mięczak zakaźny zaatakował znaczny obszar skóry, wówczas możliwe jest zastosowanie krioterapii. Zabieg mus być jednak powtórzony 2-3 razy.
Metoda ta może pozostawić po sobie ślad w postaci blizn. Jeśli zmiany są pojedyncze, specjalista może zdecydować o ich nakłuciu i usunięciu z ich wnętrza kaszowatej treści.
W przypadku pojawienia się nadkażenia bakteryjnego konieczne jest zastosowanie antybiotyku. W leczeniu mięczaka zakaźnego nie stosuje się żadnych maści i kremów.
Specjalista może jednak zdecydować o stosowaniu kantarydyny, czyli substancji złuszczającej pozyskiwanej z muchy hiszpańskiej. Jest dobrze tolerowana, bezpieczna i skuteczna. Aplikować jednak może ją wyłącznie lekarz (trzeba to zrobić umiejętnie, by nie pojawiły się pęcherze i przebarwienia).
Pacjenta uznaje się za wyleczonego, gdy zmiany skórne nie pojawią się przez kolejne cztery miesiące.
Mięczak zakaźny to choroba stosunkowo często spotykana. Nie jest bolesna ani nie wymaga specjalistycznego leczenia, jest jednak widoczna dla otoczenia, co z kolei może rzutować na samopoczucie i samoocenę chorego.
