Gorączka u dziecka – czy zawsze jest niebezpieczna?

Gdy maluch zaczyna gorączkować, rodzice chcą temperaturę od razu obniżać. Tymczasem, gorączka u dzieci nie zawsze jest niebezpieczna i nie wymaga natychmiastowego zbijania lekami. Umowna temperatura zdrowego organizmu wynosi 36,6 st. C. Ciepłota ciała nie jest jednak stała, zmienia się nawet w ciągu dnia. Szkraby reagują na czynniki zewnętrzne bardziej gwałtownie. Zwykła infekcja może objawić się wysoką gorączką u dzieci. Drgawki gorączkowe mogą pojawić się już przy 38 st. C.

1. Przyczyny wysokiej gorączki u dzieci

Przyczyn podwyższonej temperatury może być wiele:

• infekcje wirusowe o podłożu bakteryjnym bądź grzybiczym;

• przebyte szczepienie ochronne;

• odwodnienie (współwystępowanie gorączki i biegunki u dziecka);

• poważne oparzenia;

• duży uraz;

• choroba, np. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych lub wyrostka robaczkowego;

• silne przeżycia emocjonalne.

Zobacz film: "Jak zadbać o prawidłowe relacje z dzieckiem?"

2. Jak rozwija się wysoka gorączka u dzieci?

Ośrodek termoregulacji znajduje się w podwzgórzu. Odpowiada on za utrzymywanie równowagi między ciepłotą w tkankach (mięśnie, wątroba) a jej utratą. Jeśli organizm zostanie zaatakowany przez wirusy czy bakterie, leukocyty produkują specjalne białka. Dreszcze są natomiast reakcją, której celem jest zwiększenie temperatury ciała. Dzieje się tak dlatego, ponieważ wysoka gorączka uniemożliwia szybki rozwój drobnoustrojów.

3. Obniżanie wysokiej gorączki u dzieci

To, że wzrasta temperatura ciała, jest działaniem obronnym organizmu. Wysoka gorączka jest objawem, nie chorobą. Współtowarzyszą jej inne symptomy, m.in. bóle głowy, łamanie w kościach, katar, kaszel, wymioty lub biegunka. Pociecha czuje się kiepsko, więc rodzic wkracza z lekami. Co prawda, gorączka zostaje obniżona, ale musimy pamiętać, że nie dotarliśmy do źródła infekcji. Co więcej, osłabiamy czynniki z linii samoobrony organizmu. Efekt – nawet wydłużenie czasu choroby. Najważniejszy jest jednak sposób reagowania dziecka na wysoką gorączkę.

4. Wysoka gorączka u dzieci i konieczność wizyty u lekarza

Jeśli wiemy, że maluch na podwyższenie temperatury ciała reaguje drgawkami, obniżanie jej jest konieczne już przy zbliżaniu się do 38 st. C. Wtedy też zgłaszamy się do lekarza. Dobrze, jeśli w domu takiego szkraba są czopki z Luminalem.

Konsultacji lekarskiej wymaga również:

• gorączka dochodząca do 39 st. C i bardzo źle wpływająca na funkcjonowanie chorego;
• gdy domowe sposoby nie pomagają, a po 2 dniach nie widać żadnej poprawy;
• gdy wysokiej gorączce towarzyszą inne, niepokojące objawy, np. bóle brzuszka;
• stany podgorączkowe mają charakter nawracający.

5. Domowe sposoby na wysoką gorączkę u dzieci

Sposoby te pomagają w większości przypadków.

• Podaj duże ilości picia (zwłaszcza jeśli wystąpiła gorączka i biegunka u dziecka).
• Nie ubieraj grubo malca, nie opatulaj. W ten sposób jeszcze bardziej podwyższasz temperaturę.
• Nawilżaj powietrze w mieszkaniu, przykręć kaloryfery.
• Zastosuj chłodne okłady, np. pod pachy, na brzuch, w pachwinach. Zrób króciutką kąpiel w wodzie o temperaturze jedynie 1-2 st. C niższej niż temperatura ciała.
• Leki przeciwgorączkowe aplikuj zawsze zgodnie z zaleceniami. Kontroluj temperaturę ciała. Do 38 st. C mamy do czynienia tylko ze stanem podgorączkowym. Wysoka gorączka zaczyna się od 39 st. C.

Apteki mają w sprzedaży całą gamę leków przeciwgorączkowych – w postaci roztworu, saszetek z proszkiem, czopków, tabletek musujących. Dzieciom do 12. roku życia nie wolno podawać kwasu acetylosalicylowego (Aspiryny, Polopiryny).

6. Mierzenie temperatury ciała

Najwygodniejsze jest użycie termometru elektronicznego. Wynik uzyskujemy szybko, choć jest niedokładny. Bardziej precyzyjny był tradycyjny termometr rtęciowy, choć prawnie został wycofany. Uzyskany wynik musimy uzależnić od miejsca dokonywanego pomiaru. Dzieciom do 5. roku życia zaleca się pomiar w odbytnicy (od wyniku odejmujemy wtedy 0,5 st. C).

Więcej na ten temat przeczytasz w artykule: Gorączka u dziecka. Kiedy staje się niebezpieczna?