Czy i kiedy należy odchudzać dziecko?

Jeśli zauważymy, że nasze dziecko coraz szybciej nie mieści się w niedawno kupionych ubraniach, może to być sygnał dla nas, że zbyt szybko przybiera na wadze. Ponadto warto ważyć je regularnie, porównując np. jak zmienia się masa z miesiąca na miesiąc.

Pomiary warto zapisywać w specjalnie do tego stworzonym dzienniku. Część wag domowych – oprócz wagi – mierzy także BMI, czyli wskaźnik masy ciała.

1. Prawidłowe BMI

Prawidłowy wskaźnik BMI wynosi od 18,5 do 24,9. Wynik powyżej 25 wskazuje na nadwagę, jednak nie powinniśmy niepokoić się, jeśli okaże się, że wynosi on nieznacznie powyżej 25 punktów. Idealna waga lub idealny wskaźnik masy ciała BMI nie jest konieczny do pełni zdrowia, a niektóre badania Światowej Organizacji Zdrowia wskazują, że lekka nadwaga także jest zdrowa. Nie warto wpadać w panikę zbyt szybko.

Zobacz film: "Wypróżnianie niemowląt - częstotliwość"

Problemem jest natomiast, gdy nadprogramowych kilogramów przybywa zbyt szybko. Oczywiście oprócz zwracania uwagi na częstotliwość zakupu większych ubrań, regularnego ważenia dziecka, określania BMI, porównywania wagi na siatkach centylowych, warto kierować się także subiektywnym wrażeniem wizualnym. Czasami ludzie z lekką (np. 2-kilogramową) nadwagą wyglądają normalnie i zdrowo, a gdy są chudsi wyglądają gorzej. Pamiętajmy o podejściu indywidualnym - żadnego dziecka nie należy oceniać wyłącznie według z góry ustalonych standardów.

2. Kiedy zaczyna się nadwaga?

Określa się, że nadwaga zaczyna się przy BMI powyżej 25 do 29,9. Pierwszy stopień otyłości to BMI od 30 do 34,99, a drugi stopień otyłości (tzw. otyłość kliniczna) określa współczynnik BMI wynoszący powyżej 35. Znacznie nasilona nadwaga, otyłość oraz otyłość kliniczna powinny budzić niepokój rodziców. Na szczęście rodzice mogą zrobić wiele dla zdrowia swoich dzieci i zachowania odpowiedniej wagi.

3. Kto może pomóc? Co może zrobić rodzic?

Jeśli uważasz, że dziecko za szybko tyje lub ma już widoczną nadwagę, warto skonsultować się jak najszybciej z dietetykiem lub psychodietetykiem (zazwyczaj jest to psycholog po studiach podyplomowych). Specjaliści rozpoznają problem, udzielą wskazówek żywieniowych oraz przygotują spersonalizowaną dietę.

Ponieważ dzieci jedzą to, co podają im rodzice, bardzo wiele zależy od zachowań i postawy opiekunów. To właśnie oni mogą i powinni mieć największy wpływ na kształtowanie zachowań. Dobre nawyki z dzieciństwa często przekładają się na późniejsze zachowania żywieniowe - nie zapominajmy o tym.

4. 5 rad, jak odchudzić własne dziecko i dbać o zdrowe odżywianie

1. Bądź modelem właściwych zachowań – dzieci uczą się poprzez przykłady. Jedz zdrowo i bądź aktywny fizycznie. Zamiast spędzać dodatkowe godziny przed telewizorem, możesz pójść na spacer lub wybrać się na przejażdżkę rowerem. Zabawa ruchowa w parku lub wspólne pływanie może pokazać dziecku, że aktywności fizyczna może dostarczyć dużo frajdy. Warto wykonywać zabawy wraz z domownikami i zmiany wprowadzać stopniowo, aby były chętniej akceptowane.

2. Dzieci wymagają przynajmniej 60 minut aktywności ruchowej dziennie. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza, że nawet kilka krótkich spacerów może przynieść duże efekty. Nie trzeba ćwiczyć od razu przez godzinę czy więcej. Dzieci z większą masą podczas ruchu spalają w tym samym czasie więcej kalorii niż dzieci szczuplejsze. Ważne, aby dziecko w ogóle się ruszało, a niekoniecznie ruszało więcej od dzieci szczuplejszych!

3. Stosuj zasadę małych kroczków – jeśli człowiek zjada dzień w dzień o 100 kcal więcej niż wynosi jego zapotrzebowanie kaloryczne na dobę, utyje o 5 kg w ciągu roku (przykładowo, zapotrzebowanie dobowe dziecka wynosi 1500 kcal, a teraz je codziennie 1600 kcal). W internecie można sprawdzić, jakie jest zapotrzebowanie kaloryczne dla dziecka w konkretnym wieku. Można się posłużyć kalkulatorami, które pozwalają określić, ile kalorii wpłynie na utrzymanie, zmniejszenie lub zwiększenia masy ciała. Stosując małe kroczki pamiętaj, że wystarczy zmniejszyć dziecku o 100 kcal dzienną porcję (równowartość połowy kanapki) i zwiększyć ruch o 2000 kroków dziennie (15-20 minut spaceru), aby po dość krótkim czasie zauważyć spadek wagi. Efekty powinny już pojawić się w pierwszym miesiącu i wywołać 2 kg lub większą różnicę w wadze.

4. Unikaj porcji powiększonych i planuj regularne posiłki. Restauracje, kina i inne obiekty kulturalne czy gastronomiczne często sprzedają zbyt duże oraz niezdrowe porcje jedzenia. Warto większość posiłków przygotowywać w domu, trzymając się zasady: jemy często, ale mniejsze porcje. Najlepiej jeść 5 mniejszych posiłków, co 3 godziny, dzięki czemu u dziecka pozostanie uczucie sytości, nie spadnie ilość energii do nauki i zabawy, a także zostanie zachowany odpowiedni poziom przemiany materii.

5. Mniej telewizji, więcej snu – dzieci, które oglądają zbyt dużo telewizji (powyżej 2 godzin dziennie) zwykle są cięższe od równieśników, które nie spędzają godzin przed ekranem. Zaproponuj inne możliwości spędzania czasu, które mogą być dla dziecka bardzo atrakcyjne.

Zadbaj także o komfort snu dziecka. Pokój powinien być przewietrzony, a temperatura wyważona – ani za wysoka, ani za niska. W sezonie grzewczym w pokoju dziecka warto zainstalować nawilżacz – wystarczy ceramiczne naczynie, które wiesza się na kaloryferze.

Ponadto w pokoju nie powinno być bodźców, które mogłyby przeszkadzać w śnie, jak np. głośno tykający zegar. Czasem także elektroniczny widoczny zegar sprawia, że dziecko nie może po przebudzeniu zasnąć ponownie, bo myśli, jak mało czasu mu zostało (np. 2 godziny przed wstaniem i wyjściem do szkoły). Pamiętaj, że badania wskazują, iż osoby źle sypiające szybciej przybierają na wadze.

Artykuł powstał we współpracy z Klubem Rodzica.