Cukrzyca typu 2 – leczenie

Dążeniem każdej terapii cukrzycowej jest kontrola i utrzymanie prawidłowego poziomu cukru we krwi. Diabetolodzy zalecają odpowiednią dietę i ruch. Liczy się przede wszystkim konsekwencja i samoświadomość.

1. Sposoby walki z cukrzycą

Właściwe stężenie glukozy we krwi oscyluje pomiędzy 60–99 mg/dl. Wartość glikemii ustalana jest indywidualnie. Każdy diabetyk powinien posiadać w domu glukometr, za pomocą którego można cały czas trzymać pieczę nad swoim zdrowiem. Przeprowadza się również badanie stężenia hemoglobiny glikowanej. Ta analiza daje pełny obraz poziomu cukru w obrębie poprzednich miesięcy.

2. Czym jest terapia skojarzona?

Terapia skojarzona jest dobierana przez lekarza. Oznacza właściwą kompozycję leków i diety. Dodatkowo zalecana jest aktywność sportowa. W terapii skojarzonej nie można przyjmować kilku różnych leków o podobnym działaniu.

Zobacz film: "Jak zadbać o prawidłowe relacje z dzieckiem?"

3. Czy metformina może pomóc?

Metformina to lek zmniejszający insulinoodporność. W ten sposób efektywny staje się proces transportowania hormonu do wnętrza komórki. Warto wiedzieć, że metformina stosowana jest od razu po rozpoznaniu cukrzycy typu 2. Niestety, osoby cierpiące na zaburzenia pracy nerek nie mogą skorzystać z jej dobroczynnego działania.Lek oparty na metforminie działa pozatrzustkowo, a także zmniejsza wchłanianie cukrów z układu pokarmowego. Jednocześnie hamuje takie procesy jak glukoneogeneza i glikogenoliza. Preparat zwiększa tolerancję mięśni na insulinę.

4. Inne preparaty na cukrzycę typu 2

Leczenie cukrzycy odbywa się według zaleceń lekarza prowadzącego. Wybór rodzaju terapii uzależniony jest od kilku czynników, między innymi od masy ciała. Można zastosować następujące leki:

• pochodne sulfonylomocznika Stosuje się je u pacjentów, których organizm nie toleruje metforminy. Preparaty oparte na tym składniku pobudzają trzustkę do produkcji insuliny. W ich obrębie występują leki I i II generacji. Przy ich stosowaniu rzadko występują efekty uboczne w postaci hipoglikemii. PSM (czyli pochodne sulfonylomocznika) oddziaływują głównie na komórki beta wysp trzustkowych. Nie wszyscy mogą stosować PSM, który wchodzi w reakcję na przykład z lekami moczopędnymi.
• insulina To najbardziej znany lek na cukrzycę. W przypadku cukrzycy typu 2 insulinę stosuje się, jeśli zawiodą leki hipoglikemizujące. Podanie hormonu następuje poprzez zastrzyk. Niedawno przeprowadzone badania dowiodły, że insulina może być stosowana na wcześniejszym etapie choroby. Dzięki temu o wiele precyzyjniej można monitorować przebieg choroby.

• pochodne tiazolidyny w cukrzycy Tiazolidinediony działają pobudzająco na mięśnie, tkankę tłuszczową, wątrobę w kontekście oddziaływania insuliny. Dodatkowo tiazolidinediony mają wpływ na zwiększenie HDL we krwi i zmniejszenie poziomu triglicerydów. Omawiany lek nie powoduje hipoglikemii, ponieważ nie oddziałuje bezpośrednio na trzustkę i nie ma jednocześnie wpływu na wydzielanie insuliny. Pochodne tiazolidyny stosowane są zwyczajowo z innymi preparatami, na przykład z metforminą. Jeśli pacjent jest zagrożony niewydolnością serca, lekarze nie przepisują tego typu środków.

• agonisty receptora GLP-1 na cukrzycę Podaje się je w zastrzykach. Nie jest to jednak lek stosowany w pierwszej kolejności. Agonisty rzadko powodują hipoglikemię. Zagrożenie ze stosowania tego typu preparatów związane jest z brakiem jednoznacznych odpowiedzi na pytanie o to, czy istnieją jakieś skutki uboczne ich stosowania.

• inhibitory alfa-glukozydazy Zaliczymy do nich akarbozę i miglitol. Wpływają one na wchłanianie glukozy przez układ pokarmowy. Ich głównym zadaniem jest utrudnianie wchłaniania glukozy w jelitach. Preparaty stosuje się przede wszystkim w pierwszej fazie cukrzycy typu 2. W przypadku stosowania inhibitorów alfa-glukozydazy nie występuje hiperglikemia poposiłkowa. Metabolizm tłuszczów również przebiega prawidłowo, co poprawia funkcjonowanie układu krwionośnego.
• meglitynidy Działają one podobnie do sulfonylomocznika. Wyróżniamy repaglinid oraz nateglinid. Leki tego rodzaju stosuje się w sytuacji, gdy chory jest uczulony na leki sulfonowe. Można stosować meglitynidy łącznie z insuliną z inhibitorami alfa-glukozydazy.

5. Dieta i sport a cukrzyca

Rozpoznanie cukrzycy to zawsze dla pacjenta wyrok. Nie oznacza to jednak, że chory nie będzie w stanie żyć „normalnie”. Wystarczy tylko przyswoić sobie zdrowy styl życia. Z pewnością pomoże właściwa dieta, która jest w stanie obniżyć cholesterol we krwi. Codzienna aktywność fizyczna wzmocni pozytywne działanie prawidłowego sposobu odżywiania. Warto pamiętać o rzuceniu palenia oraz innych używek.