Cukrzyca LADA – czym jest i jak ją rozpoznać?

Cukrzyca LADA to choroba autoimmunologiczna, która od cukrzycy typu 1 i 2 różni się obrazem klinicznym i wynikami badań laboratoryjnych. Rozpoznaje się ją u osób dorosłych między 25. a 55. rokiem życia. Zazwyczaj osoby z cukrzycą LADA są szczupłe.

1. Co to jest cukrzyca LADA?

Cukrzyca tego typu (ukryta autoimmunologiczna cukrzyca dorosłych) to choroba o podłożu autoimmunologicznym – oznacza to, że w organizmie chorej osoby powstają przeciwciała skierowane przeciwko własnym komórkom. Za zniszczenie komórek beta wysp trzustkowych odpowiedzialne są przeciwciała anty-GAD i ICA.

Zazwyczaj cukrzycę LADA diagnozuje się u osób szczupłych w przedziale wiekowym 25-55 lat, co odróżnia ją od cukrzycy typu 1, która występuje u osób przed 25. rokiem życia. Z kolei czynnikiem, który pozwala odróżnić ten rodzaj od cukrzycy typu 2, jest wskaźnik masy ciała, czyli BMI. Cukrzyca typu LADA jest typowa dla osób, u których wynosi on około 25, podczas gdy dla chorych na cukrzycę typu 2 wskaźnik ten stanowi powyżej 30.

2. Objawy cukrzycy LADA

Zobacz film: "Choroby, na które powinnaś się zaszczepić przed ciążą"

Cukrzycę LADA trudno zdiagnozować na podstawie obrazu klinicznego. Symptomy pojawiają się dopiero wtedy, gdy uszkodzeniu ulegnie aż 80 proc. komórek beta wysp trzustkowych.

Dla cukrzycy typu LADA typowe jest ciśnienie tętnicze, które osiąga wysokość pomiędzy wartościami charakterystycznymi dla cukrzycy typu 1 i typu 2. Oznacza to, że jego wartość znajduje się między 150/110 mm Hg (ciśnienie w cukrzycy typu 1) a 180/110 mm Hg (ciśnienie w cukrzycy typu 2). Czynnik ten jest jednak najbardziej niepewnym parametrem, który służy do odróżniania obrazu klinicznego cukrzycy LADA od pozostałych rodzajów tej choroby.

Cukrzycy tego rodzaju często współtowarzyszą inne choroby o podłożu autoimmunologicznym, takie jak nadczynność i niedoczynność tarczycy, niedoczynność kory nadnerczy. W przebiegu cukrzycy LADA może występować choroba Gravesa-Basedowa, której symptomem jest wytrzeszcz oczu i powiększona tarczyca. U chorego stwierdza się też spadek wagi ciała.

Na niedoczynność tarczycy najczęściej chorują kobiety. Jej istotą jest stopniowe powiększanie się tego gruczołu. Z kolei niedoczynność kory nadnerczy, czyli choroba Addisona, objawia się przewlekłym zmęczeniem, drętwieniem kończyn. U chorego odnotowuje się niskie ciśnienie. Skóra zmienia zabarwienie na ciemniejsze.

3. Badania na cukrzycę LADA

W diagnostyce cukrzycy typu LADA wykorzystuje się test na obecność anty-GAD. Przesłanką do rozpoznania tej choroby jest stężenie peptydu-C, który obrazuje kondycję komórek beta wysp trzustkowych. W cukrzycy LADA jego poziom znajduje się poniżej normy, która wynosi 400-600 pmol/l. Pierwszy etap badania stężenia peptydu-C przeprowadza się na czczo, a następnie podaje się dożylnie 1mg glukagonu, który stymuluje trzustkę do produkowania insuliny i peptydu-C.

Wykonuje się również badanie cholesterolu. Poziom HDL w cukrzycy typu LADA powinien być w normie, to znaczy: u mężczyzn jego stężenie wynosi 35-70 mg/dl, a u kobiet 40-80 mg/dl.

4. Leczenie cukrzycy typu LADA

W terapii początkowo stosuje się zmianę diety i środki hipoglikemizujące, które są podawane doustnie. Jednak gdy po upływie pół roku (czasem 12 miesięcy), ten sposób leczenia cukrzycy LADA okazuje się niewystarczająco efektywny, wprowadza się insulinoterapię.