Trwa ładowanie...

Zakładanie spirali antykoncepcyjnej

Avatar placeholder
Patrycja Nowak 24.09.2020 17:01
Zakładanie spirali antykoncepcyjnej
Zakładanie spirali antykoncepcyjnej

Zakładanie spirali antykoncepcyjnej powinno się odbywać w warunkach ambulatoryjnych, w gabinecie ginekologicznym. Aplikacja wkładki wewnątrzmacicznej, potocznie nazywanej „spiralą”, polega na umieszczeniu jej w jamie macicy drogą pochwową. Wkładka wewnątrzmaciczna ma najczęściej kształt litery T, litery S albo spirali. Zbudowana jest z trzonu i odchodzących od niego ramion. Spirala antykoncepcyjna produkowana jest z polichlorku winylu oraz innych substancji obojętnych biologicznie dla organizmu kobiety oraz wyróżniających się znaczną elastycznością. W celu zwiększenia skuteczności wkładka powleczona jest jonami miedzi, srebra, złota lub platyny.

spis treści

1. Działanie spirali antykoncepcyjnej

Większość wkładek wewnątrzmacicznych nasycona jest solami baru, dzięki czemu są widoczne na zdjęciach RTG w razie diagnostyki obrazowej. Jak potwierdzają badania naukowe, stosowanie wkładki wewnątrzmacicznej nie zwiększa ryzyka rozwoju raka trzonu i szyjki macicy. Spiralę antykoncepcyjną należy zakładać w pierwszej połowie cyklu miesiączkowego, a usuwać podczas menstruacji. Antykoncepcja wewnątrzmaciczna jest polecana kobietom, które już rodziły. Na spiralę wewnątrzmaciczną decydują się przeważnie kobiety powyżej 30 lat, nieplanujące już ponownego zajścia w ciążę. Tymczasem ten sposób antykoncepcji niewskazany jest dla młodszych pań, nieposiadających potomstwa lub miesiączkujących obficie i boleśnie.

Mechanizm działania spirali wewnątrzmacicznej jest złożony. Wkładka wewnątrzmaciczna umieszczona w organizmie kobiety uważana jest za ciało obce, w związku z czym prowadzi do rozwinięcia stanu zapalnego w jamie macicy. W ten sposób, zwiększony poziom leukocytów w tej okolicy prowadzi do unieszkodliwienia plemników, a niekiedy także komórki jajowej. Białe ciałka krwi powodują również degenerację błony śluzowej macicy, zapobiegając w ten sposób zagnieżdżeniu się zapłodnionej komórki jajowej. W czasie miesiączki jest ona wydalana wraz z krwią. Większość obecnie stosowanych wkładek domacicznychjest zbudowana z użyciem miedzianego drutu, który zwiększa skuteczność antykoncepcyjną. Miedź ma właściwości miejscowo drażniące, co pozwala na zmniejszenie rozmiarów samych wkładek i na zminimalizowane ewentualnych skutków ubocznych.

2. Przeciwwskazania do założenia wkładki wewnątrzmacicznej

Zobacz film: "#dziejesienazywo: Jak dobrać najlepszą dla siebie antykoncepcję?"

Wkładkę wewnątrzmaciczną można założyć już po trzech miesiącach od porodu – w tym czasie występuje zwykle niepłodność laktacyjna. Nie wszystkie kobiety mogą jednak wybrać spiralę jako metodę antykoncepcji po porodzie. Istnieją pewne przeciwwskazania do stosowania spirali. Należą do nich:

3. Zakładanie wkładki wewnątrzmacicznej

Przed założeniem spirali antykoncepcyjnej lekarz musi przeprowadzić badanie ginekologiczne, które pozwala ocenić budowę macicy, czyli położenie jej szyjki i trzonu. Należy również przeprowadzić badania dodatkowe, pozwalające wykluczyć przypadki wymienione we przeciwwskazaniach. Spiralę zakłada się w ostatnim dniu krwawienia miesiączkowego, gdy układ płciowy ma naturalnie podwyższoną odporność na zakażenia i gdy wejście do pochwy jest rozszerzone. Przed aplikacją wkładki lekarz odkaża pochwę. Wkładka umieszczana jest w jamie macicy za pomocą specjalnego aplikatora, który jest dostarczany razem z nią. Spiralka domaciczna jest elastyczna, więc łatwo wcisnąć ją w aplikator, a po włożeniu do macicy wypchnąć za pomocą tłoczka.

Spirala antykoncepcyjna we wnętrzu macicy przyjmuje właściwy sobie kształt i położenie. Około 30 minut przed aplikacją wkładki najlepiej przyjąć środek przeciwbólowy, gdyż zabieg ten może się okazać bolesny. Panie z niską tolerancją bólu, powinny przemyśleć możliwość skorzystania ze znieczulenia miejscowego. Po zakończeniu procesu aplikacji, może się pojawić nieznaczne krwawienie oraz skurcze macicy. Wystające na zewnątrz nitki z polietylenu przycina się do długości 2-3 cm. Po około tygodniu od zabiegu u ginekologa sprawdza się umiejscowienie wkładki i przeprowadza rozmowę na temat samopoczucia kobiety. Następna kontrola ginekologiczna powinna przypaść na termin po kolejnej miesiączce – sprawdza się, czy wkładka nie wypadła i czy krwawienie nie jest nadmierne. Jeśli wszystko jest w porządku, kolejne badania wykonywane są co pół roku.

Wystające nitki wkładki nie mogą być zbyt krótkie ani zbyt długie, ponieważ będą wywoływały dyskomfort w czasie stosunku. Lekarz powinien nauczyć kobietę wyczuwania nitek wkładki do oceny prawidłowego jej umiejscowienia w jamie macicy. Czynność tę należy powtarzać po każdej miesiączce, gdyż wtedy ryzyko wypadnięcia wkładki jest największe. Podczas używania spiralki antykoncepcyjnej nie zaleca się stosowania tamponów w czasie menstruacji. Najmniejsza skuteczność antykoncepcyjna wkładki jest w pierwszych miesiącach jej stosowania, ze względu na małą koncentrację miedzi. W tym czasie lekarze zalecają dodatkowe środki antykoncepcyjne, np. środki plemnikobójcze lub prezerwatywy. Wskaźnik Pearla dla wkładki wewnątrzmacicznej nieuwalniającej hormonów wynosi 0,3-2.

4. Usuwanie wkładki wewnątrzmacicznej

Każda spiralka antykoncepcyjna ma określony przez producenta czas użyteczności, po którym należy ją usunąć. Wraz z końcem tego okresu środek aktywny przestaje działać, a wkładka traci elastyczność, co może skutkować przerwaniem się nitek oraz wieloma innymi podobnymi problemami. Generalnie, spirali można się pozbyć w każdym dniu cyklu, jednak wskazane jest usuniecie wkładki w ostatnim dniu krwawienia miesięcznego – w ten sposób dodatkowo zmniejsza się ryzyko nieplanowanej ciąży. Jeżeli kobieta decyduje się na zabieg w innym terminie, powinna unikać stosunków płciowych na 3-4 doby przed dniem usunięcia spirali. Po miesiącu przerwy można założyć kolejną wkładkę domaciczną. Wkładkę trzeba bezwzględnie usunąć, gdy zdiagnozowane jest zakażenie rzeżączką.

Joanna Krocz

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze