Zakażenie rotawirusem
Do przenoszenia infekcji rotawirusowej dochodzi bardzo łatwo, szczególnie w grupie niemowląt i małych dzieci. Łatwość przenoszenia się wirusa wynika między innymi z faktu, iż dziecko, które zostało zakażone rotawirusem już na 2 dni przed wystąpieniem pierwszych objawów choroby zaczyna wydzielać ze stolcem duże ilości cząstek wirusa i stanowi źródło zakażenia dla innych osób (z uwagi na brak objawów nie było możliwości odizolowania go np. od rodzeństwa czy innych osób). Dziecko wydziela cząsteczki wirusa również w czasie trwania biegunki, jak i przez kilka dni po ustąpieniu objawów.
Zakażenie rotawirusem
W tym artykule:
Ile czasu przeżywają na rękach i na innych powierzchniach
Rotawirusy mogą utrzymywać się na skórze rąk do 4 godzin, a na przedmiotach i suchych powierzchniach nawet do kilku dni. Należy zawsze pamiętać, aby dokładnie myć ręce nie tylko w przypadku kontaktu z osobą chorą, ale także po skorzystaniu z toalety, przed jedzeniem czy po zabawie.
Ryzyko zakażenia rotawirusem
Ryzyko zakażenia rotawirusami jest duże. Występują one tak powszechnie, że prawie każde dziecko ulegnie zakażeniu przed ukończeniem 5 roku życia. Co roku w Europie z powodu infekcji rotawirusem do lekarzy trafia 700 tysięcy maluchów, a 87 tysięcy z nich wymaga hospitalizacji. Częstość infekcji rotawirusowych w Polsce wynosi ponad 170 tysięcy wizyt ambulatoryjnych i 21,5 tysiąca hospitalizacji, głównie niemowląt i małych dzieci.
Jak dochodzi do zakażenia się rotawirusem?
Rotawirusy przenoszone są drogą fekalno-oralną. Do zarażenia dochodzi poprzez kontakt z wydalinami osób chorych, możliwe jest także rozprzestrzenianie się drogą kropelkową. Do zakażenia może dojść zarówno poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą, jak również przez kontakt z zanieczyszczoną powierzchnią, np. zabawek, klamki, kocyka itp. Oznacza to, że do zarażenia może dojść, gdy dziecko weźmie do buzi przedmiot dotykany przez osobę, która przeniosła rotawirusy na rękach czy ubraniach.
Po dotarciu wirusa do jamy ustnej bardzo szybko przedostaje się on do jelita cienkiego i „zagnieżdża się” w jego komórkach. W tych warunkach wirus bardzo szybko namnaża się i niszczy nabłonek jelita. Zniszczone komórki nabłonka jelita nie są w stanie prawidłowo regulować procesu wchłaniania i wydzielania wody i jonów. W efekcie dochodzi do nadmiernego wydalania wody i jonów z przewodu pokarmowego, co obserwujemy i odczuwamy jako ostrą biegunkę.
